نگرش حقوقی به کنوانسیون معاهده بین المللی سرکوب محو بمب گذاری های تروریستی

نویسنده : رضائی پیش رباط، صالح ؛

(‎16 صفحه – از 53 تا 68 )

خلاصه ماشینی: “کنوانسیون مورد بحث‌ وجود عنصر روانی یا معنوی را در ارتکاب عمل مجرمانه و متضمن تروریسم صریحا مورد تأکید قرار داده و در بند 1 ماده 2 اشاره کرده است که شخص در صورتی مرتکب‌ جرم می‌شود که اولا در انجام عمل مجرمانه خود دارای قصد (intentionally) باشد. مبحث چهارم:صلاحیت قضائی منظور ما از این بحث این است که در صورت ارتکاب اعمال مجرمانه مقرر شده در ماده 2،محاکم و دادگاههای کدام دولت صلاحیت رسیدگی به موضوع را خواهد داشت‌ و دولت صالح به چه نحوی باید به موضوع رسیدگی نماید؟مطابق ماده 6،دولتهای‌ عضو کنوانسیون متعهد هستند که در موارد و وضعیتهای زیر صلاحیت قضائی خود را نسبت به جرم واقع شده برقرار نمایند: 1)هرگاه جرم در سرزمین آن دولت واقع شود(صلاحیت سرزمینی)؛ 2)جرم در عرشه کشتی که پرچم آن دولت را به اهتزاز درآورده یا در هواپیمائی که تحت قوانین آن دولت ثبت شده است؛واقع بشود. به عبارت دیگر اگر تبعه دولتی در خارج از قلمرو و حاکمیت خود در نتیجه وقوع یکی از جرائم مقرر در ماده 2 کنوانسیون،مجنی علیه واقع شود،یا یکی‌ از جرائم مقررشده علیه تأسیسات آن دولت،از قبیل سفارتخانه در خارج از قلمرو خود به وقوع بپیوندد،یا جرم مقررشده توسط یک شخص بی‌تابیعت در قلمرو دولت واقع‌ گردد،و نیز جرم در جهت اجبار دولت به انجام فعل یا ترک فعلی ارتکاب یابد،و نهایت‌ اینکه جرم مقرر در ماده 2 کنوانسیون در درون هواپیمائی که تحت نظر آن دولت عمل و فعالیت می‌کند،واقع شود،در چنین وضعیتهائی دولت الزامی به احراز صلاحیت‌ قضائی و رسیدگی و محاکمه جرم واقع‌شده ندارد.”