نگاهی دیگر به اصول تشدید کیفر در قانون مجازات اسلامی

نویسنده : طاهری جبلی، محسن ؛

(‎8 صفحه – از 69 تا 76 )

خلاصه ماشینی: “این موضوع در متون‌ حقوقی جزای معاصر تحت عنوان«اصل‌ فردی کردن مجازات»مورد بحث و قبول‌ حقوقدانان قرار گرفته است که منظور از آن؛تعیین نوع و میزان مجازات قانونی‌ مجرم باتوجه به ویژگیهایی از قبیل‌ شخصیت او و نیز شرایط و اوضاع و احوالی است که در آن مرتکب جرم شده‌ (1)-توجه خوانندگان گرامی را به کاربرد اصطلاح رایج«آب خنک خوردن»کنایه از«زندانی شدن»توسط مجرمین حرفه‌ای که نشانگر عدم ترس نامبردگان از مجازات حبس و در نتیجهء امکان تکرار جرم توسط آنان است جلب‌ می‌نماید،زیرا در نظر اینان،زندان ترسانده نبوده بلکه گاهی اوقات خوشایند نیز هست. به عبارت دیگر طبق این اصل‌ مجازات هر مجرم باید با رعایت نکاتی‌ تعیین گردد تا هرچه بیشتر اهداف مجازات‌ حاصل آید و در این راه بسته به شرایط موجود لازم است گاهی نوع کیفر را تغییر داد ویا در میزان آن تشدید یا تخفیف‌ قایل شد،به‌عنوان مثال اگر یک شخص‌ متمول از جریمهء مالی ترسی به خود راه‌ می‌دهد مجازات دیگری را که برای وی‌ جنبهء ارعابی دارد جایگزین جریمه کنیم،و یا برعکس. 2-اختیاری که برای قاضی در ماده‌ فوق الذکر در نظر گرفته شده و به استناد آن،وی می‌تواند در مجازات اعمال تشدید بنماید و یا از آن چشم‌پوشی کند،از چند نظر مورد ایراد است: -اول اینکه در صورت تحقق تمام‌ شرایط(که مثبت وجود حالت خطرناک در مجرم است)قاضی باید مکلف به اعمال‌ تشدید باشد و دیگر صلاحدید یا ارفاق او مطرح نیست.”