قوانین حموربی و حقوق زن در شرق باستان

نویسنده : بهزادی، رقیه ؛

(‎10 صفحه – از 35 تا 44 )

خلاصه ماشینی: “زنان از یک سو،در اوایل هزارهء سوم پیش از میلاد،به عنوان کاهنه دارای عالیترین مقام بودند و بنابراین،نفوذ و قدرت فراوان داشتند و در این ضمن،زنان دیگر نیز در معابد کار می‌کردند. اما این گورها،اطلاعاتی کلی دربارهء مقام زن در خانواده به دست نمی‌دهد و نیز منابعی که بتوان اوضاع اجتماعی و طبقات مختلف آن را بررسی کرد بسیار اندک است. اما در دورهء آشوری(تقریبا سدهء دوازدهم پیش از میلاد)قانونگزاران‌ دیگر این اقدامات حمایتی را حذف کردند و اجازه دادند که حتی،گروگان را،در صورتی که بهای کامل آنها دریافت شده بود،کتک بزنند،مویش را بکنند یا گوشش را سوراخ کنند. در مجموعهء قوانین ایران باستان چنین آمده است:«زن اصلی خود را به مردی دیگری قرض‌ بدهد که نیاز به زنی برای نگهداری فرزندانش داشته باشد… برای نشان دادن اختلاف در ارزیابی مرد و زن موارد بسیاری را می‌توان ذکر کرد،اولا،زنهایی که باهم در یک خانواده می‌زیستند،دارای حقوق متساوی نبودند، انتظار می‌رود که ازدواج در شرق باستان،متکی بر تک همسری باشد،ولی به خوبی‌ معلوم است که مرد می‌توانست کنیزانی داشته باشد. روشن‌ است که پیوستگی نزدیک میان معبد و قصر،که در سراسر شرق باستان معمول بود، مقام طبقات بالای جامعه را به مراتب تقویت می‌کرد و شاید به همین دلیل بود که شاه‌ نبونید Nabunid را چند قرن بعد بر آن داشت که،بنابر سنت دیرینه،دختر خود را به عنوان کاهنهء اعظم به خدمت معبد بگمارد. از گزارشهای مربوط به امور اقتصادی پرستشگاهها و معبدها چنین برمی‌آید که تعداد زیادی از کنیزان در همهء شعبه‌های این نهادها فعال بودند و پیشرفت سازمان‌های‌ مزبور بدون کار،مهارت و توانایی آن طبقه میسر نمی‌شده است.”