دعوای متقابل

نویسنده : واحدی، جواد ؛

(‎16 صفحه – از 6 تا 21 )

خلاصه ماشینی: “دارد دعوای مطالبه مهر و نفقه‌ی خود را،طبق ماده‌ی 1085 قانون مدنی،در قالب دعوای تقابل مطرح کند و،در این صورت،علاوه بر اینکه ملزم به تمکین‌ از زوج نمیشود،حکم به محکومیت زوج به پرداخت مهر و نفقه ایام گذشته را نیز از دادگاه تحصیل میکند 2-شرائط دعوای متقابل-برای اینکه دعوائی متقابل محسوب شود،و با پرونده اصلی تواما مورد رسیدگی قرار گیرد،و احتمالا،در دادگاهی غیر از دادگاهی‌ که اصولا صالح به رسیدگی است(صلاحیت محلی)مورد رسیدگی قرار گیرد1،شرائط زیر باید جمع شود: الف)از طرف خوانده،علیه خواهان اقامه شود؛ ب)با دعوای اصلی ارتباط داشته باشد؛ ج)در مهلت مقرره اقامه شود. -مسئله‌ی قابل بحث این‌ است که استحکام پیوند دعوای اصلی و تقابل،که در نتیجه‌ی توأم شدن آن دو به وجود آمده،تا چه حد است؟آیا با این پیوند،سرنوشت آنها یکی می‌شود؟و نتیجتا،اگر مثلا دعوای اصلی استرداد شود،و یا به جهت دیگری مانند قصور یا تقصیر خواهان‌ اصلی،دادخواست آن باطل گردد،دادرسی مربوط به دعوای متقابل نیز زوال‌ می‌یابد؟و یا برعکس به جریان خود ادامه می‌دهد؟ چنین بنظر می‌رسد که وقتی خواهان اصلی،با طرح دعوای خود،خوانده را وادار و یا مجاز به اقامه‌ی دعوی کرد،و دو دعوی بعلت وجود شرائط قانونی‌ برای رسیدگی ضمیمه به یکدیگر شدند،دیگر استرداد آن،بدون رضای خوانده‌ی‌ دعوی،خالی از اشکال نباشد و،در صورتیکه به جهتی از جهات دیگر،دعوای‌ اصلی از اعتبار بیفتد،دعوای متقابل اعتبار خود را حفظ کند؛برای مثال، در دعوای تمکین،و دعوای متقابل به موضوع مطالبه‌ی مهر از طرف همسر وی که هنوز به خانه زوج نرفته است،اگر زوج در جریان دعوی فوت کند، نمی‌توان دعوای مطالبه‌ی مهر را نیز منتفی دانست و نسبت به آن قرار رد یا عدم‌ استماع صادر کرد.”