بحثی پیرامون اعتبارات اسنادی

نویسنده : اخلاقی، بهروز ؛

(‎35 صفحه – از 65 تا 99 )

خلاصه ماشینی: “اعتبارات اسنادی غیرقابل برگشت،به جهت ایجاد«تعهد قطعی»برای خریدار و بانک گشایش‌کننده اعتبار،از ارزش و اهمیت خاصی برخوردار است و قراردادهای‌ بین‌المللی خرید و فروش غالبا بر مبنای این نوع اعتبارنامه انجام می‌گیرد زیرا هرگونه تغییری در شرایط مندرج در اعتبار و یا ابطال آن باید با توافق بانک‌ صادرکننده اعتبار و ذینفع صورت پذیرد و بانک بازکننده اعتبار مکلف است‌ به تعهدات مندرج در متن اعتبارنامه،از جمله انجام پرداخت یا فراهم آوردن‌ وسیله پرداخت،و شرایط قبولی(در صورتیکه بروات به عهده بانک مذکور توسط ذینفع کشیده شده)عمل نماید. بند الف از ماده 54 مقررات متحد الشکل اعتبارات اسنادی در این‌باره‌ مقرر می‌دارد که: «اعتبار قابل انتقال اعتباری است که طبق آن ذینفع حق دارد از بانکی که مأمور برای پرداخت،قبولی یا هر بانکی که مجاز به معامله‌ شده درخواست نماید که ترتیب استفاده از قسمتی یا تمامی اعتبار را برای یک یا چند طرف دیگر(ذینفع‌های ثانوی)فراهم آورد. ب-ضمن مراعات نکات فوق،و مشروط به اینکه ترتیب دیگری در اعتبار مقرر نشده باشد،بانکها سند حمل را در موارد زیر رد نخواهند کرد: 1-عنوان سند عناوینی نظیر«بارنامه حمل مرکب»،«سند حمل‌ مرکب»،یا«بارنامه حمل مرکب یا بارنامه بندر به بندر»یا عنوان‌ و یا عناوین ترکیبی دیگری باشد که همگی دارای همین مفهوم‌ و منظورند،و یا، 2-بعضی یا کلیه شرایط حمل به مرجع یا سند دیگری بجز خود سند حمل(مثل سند حمل ملخص یا سند حمل پشت سفید)رجوع داده‌ شده باشد،و یا 3-محل تحویل کالا برای حمل با بندر بارگیری تفاوت داشته‌ باشد و مقصد نهایی با بندر تخلیه متفاوت باشد،و یا 4-مربوط به محمولات،نظیر محمولاتی باشد که در کانتینر یا کفه بارگیری Pallet و مانند آن گذاشته می‌شود،و یا 5-شامل عبارت«در نظر است»،یا عباراتی مشابه آن،در ارتباط با کشتی یا دیگر وسائل حمل‌ونقل یا در ارتباط با بندر بارگیری و یا بندر تخلیه باشد.”