کلیاتی در مورد دریای سرزمینی و عبور بی ضرر از آن

گزارشگر : رنجبران، مصطفی ؛

(‎22 صفحه – از 211 تا 232 )

خلاصه ماشینی: 2 در واقع، تثبیت اصل آزادی دریاها در قرن هجدهم مانع از آن نشد که دول ساحلی به ملاحظات گوناگون از جمله برای حفط امنیت و دفاع از کشور و تأمین منافع تجاری، سیاسی ومالی خود و نیز به منظور بهره‌برداری انحصاری اقتصادی از منابع و آبهای مجاور سرزمین خود به اعمال حاکمیت در بخشی از دریا که به دریای سرزمینی موسوم است، ادامه دهند 3 و متعاقبا این حاکمیت در کنوانسیونهای بین‌المللی بویژه «کنوانسیون ژنو راجع به دریای سرزمینی و منطقة نظارت» به رسمیت شناخته شد. به موجب ماده 37 کنوانسیون سال 1982 ملل متحد راجع به حقوق دریاها تنگه‌های مورد استفاده برای دریانوردی بین‌المللی که بین یک قسمت از دریای آزاد یا یک منطقة انحصاری اقتصادی و قسمت دیگری از دیای آزاد یا منطقة‌انحصاری اقتصادی قرار گرفته باشند مشمول رژیم عبور ترانزیتی هستند. در خاتمه لازم به یادآوری است که با توجه به اهمیت ملاحظه دفاعی و امنیتی در استقرار حاکمیت کشور ساحلی بر دریای سرزمینی، عبور کشتیهای جنگی یا سایر کشتیهای دولتی که برای مقاصد غیرتجاری مورد استفاده قرار می‌گیرند اصولا با کسب اجازة قبلی یا حداقل با اطلاع قبلی کشور ساحلی صورت خواهد گرفت، هر چند عرف کسب اجازة قبلی و یا اطلاع و اعلام قبلی که در مادة 24 پیش‌نویس کنوانسیون 1958 ژنو پیش‌بینی شده بود در متن نهایی کنوانسیون مذکور و نیز کنوانسیون سال 1982 ملل متحد راجع به حقوق دریاها منعکس نشده است.