مفهوم تجاوز در حقوق بین الملل

نویسنده : عالم، عبدالرحمن ؛ طارم سری، مسعود ؛ مستقیمی، بهرام ؛ مصفا، نسرین ؛ ناظر : ممتاز، جمشید ؛

(‎48 صفحه – از 5 تا 52 )

خلاصه ماشینی: 46P} در مورد ضرورت تعریف تجاوز، تدوین کنندگان متن قطعنامه سرانجام روی بندهای سه‌گانه زیر از مقدمه توافق کردند: بند پنجم:«همچنین با توجه به اینکه تجاوز که جدی‌ترین و خطرناکترین شکل کاربرد غیر قانونی زور در شرایط برخاسته از وجود انواع سلاحهای دارای قدرت انهدام گسترده، در بر دارنده تهدید احتمالی یک برخورد جهانی با همه نتایج مصیبت بارش است، باید در مرحله فعلی مورد تعریف قرار گیرد. تشخیص تجاوز معیارهای تشخیص تجاوز و رکن مسئول تشخیص آن در ماده 2 تعریف تجاوز آمده است که مقرر می‌دارد: «پیشدستی یک دولت در کاربرد نیروی مسلح مغایر با منشور، نشانه اولیه اقدامی تجاوزکارانه به شمار خواهد آمد، گر چه شورای امنیت طبق منشور می‌تواند نتیجه بگیرد که احراز وقوع تجاوز با توجه به دیگر شرایط مزبور از جمله کافی نبودن شدت اقدامات بعمل آمده یا نتایج آنها، قابل توجیه نیست. برای تأمین نظر این دولت تصمیم گرفته شد که در مقدمه (71)منشور و آرای دادگاههای نظامی بین‌المللی که طبق قطعنامه‌(I)95 مورخ 11 دسامبر 1946 با اتفاق آرا به تصویب مجمع عمومی رسیدند، از جمله اسناد حقوق بین‌الملل محسوب می‌شوند که در آنها مسئولیت جنائی افراد در ارتکاب تجاوز به رسمیت شناخته شده است. » آوردن این بند تأکید مجددی بود بر اختیارات شورای امنیت و (72)بموجب قطعنامه اتحاد برای صلح اگر به علت فقدان اتفاق آرا میان اعضای دائمی، شورای امنیت نتواند به مسئولیت اولیه خود در زمینه حفظ صلح و امنیت بین‌المللی عمل کند، مجمع عمومی می‌تواند بمنظور اقدام جمعی، از جمله در صورت اقتضای کاربرد نیروی مسلح در مورد نقض صلح یا عمل تجاوز، بلافاصله توصیه‌هائی به اعضا بعمل آورد.