حقوق جنگ و رفتار با اسیران جنگی

نویسنده : ضیایی بیگدلی، محمد رضا ؛

(‎26 صفحه – از 157 تا 182 )

خلاصه ماشینی: به عبارت دیگر، این قدرت حامی است که کنترل می‌کند آیا کشور اسیر کننده با اسیران جنگی رفتار انسانی و موافق مقررات دارد یا خیر؟ اما این«قدرت حامی»کیست؟مقررات عهدنامه سوم، این نقش را به ارکان گوناگونی محول کرده است:کشور حامی، کمیته بین‌المللی صلیب سرخ، نماینده معتمد اسیران و بالاخره هر سازمان بین‌المللی که دارای خصیصه انسانی و بشر دوستانه است. وضعیت حقوقی اسیران جنگی مشتمل بر جنبه‌های گوناگونی است:با اسیران باید با انسانیت رفتار شود؛اسیران را باید در اماکن امن و دور از صحنه نبرد و در اردوگاههای مخصوص اسکان داد؛اسیران را نمی‌توان وادار به اقرار و بیان اطلاعات و مطالبی نمود که خود مایل به دادن آن نیستند؛هر گونه اسارتی باید به کشور متبوع اسیر اعلام شود؛اسیران باید برخوردار از یک رفاه و آسایش مادی و معنوی نسبی باشند؛بهداشت اردوگاهها و مراقبتهای پزشکی و درمانی و امدادهای مذهبی باید تأمین گرددد؛اسیران را می‌توان به کار متناسب با شأن و وضعیت جسمی آنان در قبال دریافت دستمزد واداشت، به شرطی که آن کار جنبه نظامی نداشته باشد؛اموال شخصی اسیران(بجز سلاحشان)مصون از هر گونه تعرض است؛اسیران برخوردار از آزادی انجام فرائض و مراسم مذهبی، فعالیتهای فکری و ورزشی می‌باشند؛اسیران حق برقراری مکاتبات را دارا هستند؛ گروگان‌گیری و هر گونه عمل تلافی جویانه و انتقامی و اعمال مجازاتهای دسته جمعی نسبت به اسیران ممنوع است؛حقوق مدنی اسیران با اسارت ساقط نمی‌شود؛حق شکایت برای اسیران در تمام طول دوران اسارت باقی است؛مجازات اقدام به فرار صرفا تنبیهات ساده انضباطی است.