سرمقاله: دادگستری ما فاسد نیست، ناتوان است

نویسنده : طباطبایی، بهاءالدین؛

(‎5 صفحه – از 2 تا 6 )

خلاصه ماشینی: “یعنی چنانکه میدانیم بر طبق قانون اساسی،اقتدارات‌ مملکتی به سه شعبه تجزیه میشود و هیچکدام را بر دیگری امتیاز و برتری نیست و هر سه‌ در عرض یکدیگر قرار دارند ولی متاسفانه در عمل،هرگز برای دادگستری آنچنان مقام و موقعیتی‌ که شایسته آنست پدید نیامده و با وصف آنکه اثر کار این قوه در زندگی روزمره و تضمین‌ آزادی مردم و پیشرفت جامعه و ثبات و آرامش واقعی اجتماع ما اگر بیشتر از دو قوه دیگر نباشد،هرگز کمتر نیست و با آنکه مصلحت ملک و ملت حکم میکند که دادگستری‌ دور از نفوذ و دخالت دو قوه دیگر رشد و استحکام یابد تا پناهگاه واقعی مردم باشد؛هرگز عملا چنین نبوده و بدین سبب،دادگستری ناتوان مانده و این تنها به سود متجاوزین‌ بوده است. دوم-دلسردی قضات و وابستگان به دادگستری است که این نیز بنوبه خود معلول‌ اسبابی چند است و از جمله:1-نقص معاش قضات و کارکنان دادگستری و فقدان وسائل لازم‌ برای آسایش فکری آنها2-نفوذ و امکان رشد و ترقی قضات بر مبانی غیراز تقوی و فضیلت‌ 3-فقدن استقلال فکر و رأی بنحویکه قاضی تنها و منحصرا قانون را ملاک کار خود بداند 4-تزلزل و عدم اطمینان قضات از سرنوشت خود،در مواردیکه باید علیه متنفذین و غارتگران و اقویا رأی دهند و…..”