تأثیر نسبی جنایت بر مرگ مجنی علیه و مسئولیت ضارب

نویسنده : بای، حسین علی؛

(‎30 صفحه – از 161 تا 190 )

چکیده:
جنایتی که بر مجنی علیه وارد می شود، گاه به ضمیمه عامل درونی ـ مثل بیماری ـ یا عامـل بیرونی جنایی ـ همچـون ایـراد جراحـت ـ یـا عامـل بیرونـی غیرجنـایی ــ ماننـد سـقوط از ارتفاع ـ باعث مرگ مجنی علیه می شود. در این گونه موارد که عامل دیگری نیز در فـوت مجنی علیـه دخالـت داشـته ، نسـبت بـه میـزان مسـئولیت جـانی سـه احتمـال مطـرح اسـت : «مسئولیت کامل »، «عدم مسئولیت » و «مسئولیت نسبی ». مفروض ایـن نوشـته آن اسـت کـه معیار ضمان، صحت استناد جنایت است ؛ از این رو، در هر مـوردی کـه جنایـت بـه جـانی مستند نباشد، ضمان وی منتفی بوده، در هر موردی که فـوت بـه طـور کامـل بـه او مسـتند باشد، ضمان به طور کلی متوجه وی خواهد شد و اگر فوت، هم به جنایت مسـتند باشـد و هم به عامل دیگر، در این صورت جانی به همان نسبتی که فعل او در وقوع نتیجه دخالـت داشته ، ضامن خواهد بود؛ البته با ملحوظداشتن این نکته که در هـر حـال شـرط مسـئولیت جانی ، آن است که میان جنایت اولیه با تحقق نتیجه ، بیش از یک سال فاصله نیفتاده باشد.