بررسی و تحلیل حقوق وسیله ای (حقوق سندیکای) در میثاق بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی (1966

نویسنده : همتی، مجتبی؛

(‎25 صفحه – از 171 تا 195 )

خلاصه ماشینی: “قلمرو و انواع اتحادیه‌های تجاری هرچند مطابق استانداردهای بین المللی مربوط به حقوق و آزادی‌های سندیکایی،گسترهء این نوع‌ حقوق و آزادی‌ها بسیار وسیع اعلام گردیده و به غیر از موارد استثنایی(مانند نیروهای مسلح)شمول‌ آن در مورد همه افراد انسانی با هر خصوصیت شغلی،قومی،نژادی،جنس و غیره پذیرفته شده است، اما بررسی موضوع در حقوق ایران نشان می‌دهد که مقررات مربوط به تشکل‌های کارگری و کارفرمایی‌ (مذکور در فصل 6 قانون کار)از قلمرو محدودی برخوردار است و صرفا کارگران و کارفرمایانی را در بر می‌گیرد که مشمول قانون کار هستند. نیز مطابق با ماده 7 این قانون،اعطای شخصیت حقوقی به سازمان‌های کارگران و کارفرمایان و فدراسیون‌ها و کنفدراسیون‌های آنها نباید منوط به شرایطی باشد که ممکن است مانع اجرای مقررات‌ مواد 2،3 و 4 گردد و بند(الف)از ماده 8 میثاق،به همه افراد اختیار می‌دهد به منظور پیشبرد و حفظ منافع اقتصادی و اجتماعی خود به تشکیل اتحادیه مبادرت نمایند و به اتحادیه مورد انتخاب خود ملحق‌ شوند،اعمال این حق را نمی‌توان محدود نمود مگر آنچه که به موجب قانون تجویز شده و در یک‌ جامعه دموکراتیک برای مصالح امنیت ملی و یا نظم عمومی یا حفظ حقوق و آزادی‌های افراد دیگر ضرورت داشته باشد.”