مسئولیت کارفرما در حوادث ناشی از فعالیت های معدنی بر مبنای قانون مسئولیت مدنی

نویسنده : خواجه زاده، امیر؛

(‎26 صفحه – از 271 تا 296 )

چکیده:
در حال حاضر هیچ فعالیت اجتماعی را نمیتوان یافت که مسـئولیت مـدنی در آن نقشـی نداشـته باشـد و از جمله مواردی که میتوان به حضور مسئولیت مدنی و قوانین مربوط به آن اشاره نمود، حـوادث ناشـی از کـار در معدن است . چرا که وقوع حوادث ناشی از کار در معدن اجتناب ناپذیر است ، پس اینکه مسـئول حادثـه در معـدن کیست و به چه میزان در وقوع حادثه نقش داشته ، بسیار مهم است . ماده ١٢ قانون مسئولیت مـدنی مصـوب سـال ١٣٣٩ برای اولین بار احکام خاصی در مورد مسئولیت کارفرمـا ناشـی از خسـاراتی کـه بـه اشـخاص ثالـث وارد میشود، مقرر نمود. عده ای از حقوقدانان که تحت تاثیر حقوق اروپا بوده اند بدون توجه به نظام حقـوقی اسـلامی مبنای تقصیر را به عنوان اصل پذیرفتند و در مقابل عده ای از حقوقـدانان نیـز مبنـای مسـئولیت مـدنی کارفرمـا را نظریه خطر میدانستند. این مقاله حکایت از آن دارد که مبنای مسئولیت مدنی کارفرما در برابـر شـخص ثالـث نـه فرض تقصیر است نه نظریه خطر؛ بلکه با توجه به ظرفیت های موجود در فقـه و حقـوق ایـران مبتنـی بـر نظریـه تضمین حق است . قانون کار ایران ، آیین نامه حفاظت فنی کار و همچنین آیین نامه ایمنـی در معـادن دارای برخـی مقررات حمایتی است و این حمایت برای طرف ضعیف ، یعنی کارگر در نظر گرفته شده است . در ایـن مقالـه بـه بررسی مسئولیت کارفرما در حوادث ناشی از فعالیت های معدنی پرداخته خواهد شد.