نسبت قوانین زیست محیطی ایران با اصل آموزش عمومی
نویسنده : مولائی، آیت؛ رضایی، ارسلان؛
(48 صفحه – از 215 تا 262 )
چکیده:
در برداشت کلی مفهوم آموزش. دربردارنده‌ی روش اطلاع رسانی و آگاهی دهی به اشخاص است. تا بدان وسیله اهداف خحاصی وصول گردد. چند دهه‌ای است این مفهوم به عنوان «اصل حقوقی» وارد عرصه‌ی حقوق محیط زیست گردیده است و گفته می‌شود این به مثابه‌ی اصل حقوقی, حداقل در حوزه‌ی حقوق محیط زیست پذیرفته و به رسمیت شناخته شده است. چرا که اسناد مختلف بین‌المللی و داخلی مکررا به آن تصریح کرده‌اند. در این مقاله در خصوص قوانین زیست محیطی ایران از منظر اصل آموزش عمومی بحث گردیده است. ماحصل بحث مقاله‌ی حاضر این است که اولا این اصل در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران به طور صریح مورد شناسایی قرار گرفته است. ثانیا در قوانین برنامه‌ای به طور متعارف پذیرفته و پیش‌بینی گردیده است. ثالثا در دسته قوانین عادی و معاهدات بین‌المللی و منطقه‌ای که ایران عضویت آن‌ها را پذیرفته است ، نیز به شکل ناکافی به این اصل توجه گردیده است. رابعا این اصل در دسته مقررات اجرایی نیز به تبع اسناد بالادستی» شناسایی شده اما اهداف قانون‌گذار اساسی به طور مضیقی عملیاتی گردیده است. مشکلی که نظام حقوق زیست محیطی ما در ارتباط با اصل آموزش عمومی روبروست این است که هر چند قانون اساسی این اصل رابه شکل اطلاقی مورد شناسایی قرار داده است ،اما در سایر اسناد ما ظرفیت‌های قانون اساسی به خوبی تبیین و تشریح نشده است ، نتیجه این که راه‌کارهای اجرایی شدن اسناد بالا دستی فوق در اسناد پایین دستی با ابهام مواجه است.
آخرین دیدگاه‌ها