ارث خیار در فقه امامیه و حقوق ایران بارویکردی انتقادی به ماده 445
نویسنده : روشن، محمد؛ رضوی، سید علی؛ رضوی، سیدمحمد؛ موسوی فخر، سیدمحمدعلی؛
(29 صفحه – از 31 تا 59 )
چکیده:
خیار یکی از حقوق شخص است که بر اساس مبانی قرآنی، روایی و اجماع فقیهان پس از مرگ وی به ورثه او منتقل میشود. قانون مدنی در ماده 445 اصل انتقال خیار به ورثه را پذیرفته است. بااینوجود در این قانون، راهکاری برای نحوه اعمال خیار در فرض تعدد ورثه، ارائه نشده است. قدر متیقن این است که در فرض توافق تمامی ورثه بر اعمال یا اسقاط حق خیار، بر اساس توافق ایشان رفتار می شود اما در فرض حصول اختلاف، در بین فقها و حقوق دانان دیدگاههای متعددی در خصوص نحوه اعمال خیار، وجود دارد. این دیدگاهها عبارتاند از؛ نظریه استقلالی بودن حق هریک از ورثه، نظریه حق مستقل داشتن هریک از ورثه در حصه خود، نظریه عام بدلی بودن حق خیار و نظریه جمعی بودن (عموم مجموعی). در پژوهش حاضر پس از نقد و بررسی نظریات مطرح شده، نظریه چهارم بهعنوان راهحل نهایی فقهی و حقوقی مسئله برگزیده شده و پیشنهاد اصلاح ماده 445 قانون مدنی ارائه شده است.
آخرین دیدگاهها