بخش تحقیق: همکاری دولت ها با دیوان کیفری بین المللی
نویسنده : اردبیلی، محمد علی؛
(40 صفحه – از 9 تا 48 )
چکیده:
پدیده بی‌کیفر ماندن بزهکاران به ویژه آن دسته از بزهکارانی که در روزگار ما به جنایات بین المللی متهم‌اند،دشواری‌هایی را در روابط میان دولت‌ها ایجاد کرده است.تاریخ نشان داده است که در بین متهمان به جنایات بین المللی عموما کسانی که از مصونیت یا اقتدار کافی برخوردار بوده‌اند،هیچ‌گاه تسلیم عدالت نشده‌اند.از این رو،در نیمه دوم سده بیستم،جامعه دولت‌ها بر آن شدند که با تنظیم سازوکارهای حقوقی از جمله مرور زمان ناپذیری جنایات بین المللی،تکلیف دولت‌ها به استرداد، معاضدت قضایی و تأسیس دیوان‌های بین المللی راه را بر بی‌کیفر ماندن این دسته از جنایتکاران مسدود کنند.اساسنامه دیوان کیفری بین المللی در زمره اسنادی است که در فصل نهم با عنوان«همکاری بین المللی و معاضدت قضایی»وجوب ایفای تعهد دولت‌ها را با دیوان مذکور تعیین نموده است.با این همه،دولت‌ها در اجرای مفاد اساسنامه بنا به تعهداتی که پیش از الحاق به آن در قبال سایر دولت‌ها سپرده‌اند ممکن است با محدودیت‌هایی روبه‌رو شوند.افزون بر آن، خودداری از همکاری با دیوان آثار و تبعاتی دارد که حقوق بین الملل به بررسی آنها پرداخته است. با دیوان مذکور در اشکال گوناگون متذکر شده است.به موجب این معاهده،همه دولت‌های عضو مکلف‌اند برای همکاری با دیوان مقرراتی را در نظام حقوقی داخلی پیش‌بینی کنند.فصل نهم اساسنامه درباره درخواست‌های دستگیری و تحویل متهمان همچنین اشکال دیگر همکاری چگونگی تعامل دولت‌ها را
آخرین دیدگاه‌ها