نقش سیاست گذاری های دولتی بر تشدید روند کودک آزاری
نویسنده : صفاری، علی؛ ایروانیان، امیر؛
(42 صفحه – از 239 تا 280 )
چکیده:
شاکلهء سیاست‌گذاری‌ها و اقدامات ملی و یا بین‌المللی در قبال بحران‌ها و دشواری‌های اجتماعی اساسا بر این فرض مبنایی استوار است که دولت‌ها به عنوان نقطهء ثقل و بازیگر اصلی عرصهء پاسخ‌دهی به چنین آسیب‌هایی از اراده و همچنین توانمندی لازم در جهت رفع معضلات ایجادشده برخوردار هستند و یا حداقل در روند تحقق آن گام‌های مؤثری را برمی‌دارند.تحت حاکمیت چنین انگاره‌هایی است که اغلب برنامه‌ریزی‌ها بر مبنای شناسایی زمینه‌های بروز آسیب مورد نظر در اجتماع تحت حاکمیت دولت،تنظیم می‌شوند و توجه اندکی به بسترهای بروز این‌گونه مشکلات در ارتباط با بدنهء دولت می‌گردد.در سطح برخی از جوامع کمتر توسعه‌یافته،حاکمیت گونه‌های به ظاهر متفاوت ولیکن عمیقا مشابه نظام‌های بستهء سنتی،مانع از رسوخ کامل اندیشه‌های حقوق بشری به بدنه سیاست‌گذاری‌ها گردیده است.در این جوامع در کنار بدنه ضعیف و ناکارآمد اقتصادی،زمینه‌های رشد و اعتلای اجتماعی و فرهنگی نیز از اقشار وسیعی سلب گردیده و با اتخاذ سیاست‌های فاقد اعتبار علمی و شواهد تجربی، گسست قابل ملاحظه‌ای میان برنامه‌ها با واقعیت‌های اجتماعی ایجاد شده است. در این وضعیت،نظام سیاسی و به تبع آن ساختار حقوقی،زمینه‌های بروز رفتارهای آسیب‌رسان نسبت به اطفال و نوجوانان را مهیا نموده و بعضا خود به عنوان بخشی از فرایند آزار کودکان و نوجوانان عمل می‌نماید.
آخرین دیدگاه‌ها