همراهی فعل منتسب به خوانده و فعل زیان دیده

نویسنده : ژنویووینی؛ پاتریس ژوردن؛ مترجم : ادیب، مجید؛

(‎50 صفحه – از 325 تا 374 )

خلاصه ماشینی: رویه قضایی در این زمینه،تحولات پرفراز و نشیبی را پشت سر گذاشتهاست با وجود این،دلایل متعددی وجود دارد که نشان می‌دهد این دورهتردید و بلاتکلیفی،سپری شده است به عنوان نمونه،هیأت عمومی دیوانعالی کشور،با صراحت کامل،با صدور دو رأی اصولی63در 19 ژوئن1981،قابلیت استناد به تقصیر زیان دیده مستقیم علیه زیان دیدگانغیر مستقیم را پذیرفت و بدین ترتیب،راه حلی را که هفده سال پیش دیوانکشور با حضور کلیه شعب در سال 1964 اعمال کرده بود مورد تأیید قرارẒ(به تصویر صفحه مراجعه شود) (63). رئیس دیوان عالی کشور برای آنکه هر چه سریع تر،رویه قضایی رایکنواخت کند تصمیم گرفت تا دو پرونده را که همین مسأله در آنهامطرح شده بود به هیأت عمومی دیوان عالی کشور ارجاع دهد با وجودآنکه در هر دو پرونده،تقصیر زیان دیده مستقیم به اثبات رسیده بود،دادگاههای تجدید نظر خسارت زیان دیدگان غیر مستقیم را به طور کاملقابل جبران اعلام کرده بودند استناد فرجام خواهی علیه دو رأی مذکور،اینبوده که اصل قابلیت استناد به تقسیم مسؤولیت که علیه زیان دیده مستقیم،مورد حکم قرار گرفته بود رعایت نشده است هیأت عمومی دیوان عالیکشور،هر دو رأی را به یک دلیل،نقض کرد در رأی هیأت عمومی کهبه تاریخ 19 ژوئن 1981 صادره شد(72)آمده است: «مطابق ماده 1382 قانون مدنی،کسی که با تقصیر خود به دیگریزیان رسانده باشد(حتی اگر این تقصیر،یک جرم کیفری باشد)،اگر ثابتکند که تقصیر زیان دیده در ایراد خسارت تأثیر داشته است از بخشی ازمسؤولیتی که به عهده اش است معاف می‌شود و در این زمینه فرقی نمی کندکه خود زیان دیده در خواست خسارت کرده باشد و یا یک شخص ثالث بهنام خودش،جبران خسارت شخصی ناشی از مرگ زیان دیده یا آسیبجسمی به او را خواسته باشد و یا اینکه موضوع دعوای شخص ثالث(حتیاگر وی،وارث زیان دیده باشد)با موضوع دعوایی که زیان دیده مذکور(72) .