جایگزین های زندانهای «کوتاه مدت» در حقوق کیفری ایران

نویسنده : اردبیلی، محمد علی؛

(‎34 صفحه – از 277 تا 310 )

خلاصه ماشینی: در هرصورت در این دوره بدون آنکه دلیل قوی و موجهی بر وضع این‌ مقررات حاکم باشد،بسیاری از جنحه‌هایی که در قانون مجازات‌ عمومی و قانون سال 1307 پیش‌بینی نشده بود و نیز جنایاتی که با اعمال کیفیات مخففه به مجازاتهای حبس تخفیف می‌یافت و همچنین‌ جرایم خلافی مشمول تعلیق قرار نمی‌گرفت. در مورد دوم،ابتدا این نکته را باید یادآوری کنیم که در نظام‌ کیفری کشور ما حداکثر مدت حبسهایی که حداقل آن کمتر از 91 روز در قانون پیش‌بینی شده سه سال است و بر اساس استقصایی که در قوانین جزایی به عمل آوردیم محاکم کیفری می‌تونند به موجب بند یک تبصره مذکور(قسمت سوم)محکومیت به حبس را تقریبا در یکصد و بیست مورد از جرایم تعزیری(عمدی)تبدیل به جزای نقدی‌ کنند. در مورد نخست،در گذشتهء نه چندان دور(تبصرهء 1 مادهء 40 قانون راجع به مجازات‌ اسلامی سال 1361 و مادهء 2 قانون تعلیق اجرای مجازات سال 1346)، قانونگذار در محکومیت به حبس همراه با جزای نقدی این اختیار را به‌ دادگاه داده بود که با رعایت مقررات فقط مجازات حبس را دربارهء محکوم علیه معلق نگاه دارد و از تعلیق جزای نقدی چشم بپوشد. درست است که جایگزینی مجازات(به‌جز مجازات‌ کمتر از 91 روز حبس و مجازات تعزیری موضوع تخلفات رانندگی) امری تخییری و با نظر دادگاه است،ولی چنانچه اگر حداکثر مجازات‌ بیش از 91 روز حبس و حداقل آن کمتر از این باشد و دادگاه بخواهد مجازات مذکور را تبدیل کند ملزم است به جزای نقدی(که حداقل و حداکثر آن در بند یک تبصرهء 17 پیش‌بینی شده است)و در غیر این‌ صورت به بیش از سه ماه حبس حکم دهد.