بخش رویدادهای حقوقی: گاه شمار حقوق و روابط بین الملل در دهه نود (1990 – 2000)

گزارشگر : فلسفی، هدایت الله؛ بیگ زاده، ابراهیم؛

(‎172 صفحه – از 449 تا 620 )

خلاصه ماشینی: ایران و عراق:رسمیت یافتن نامهای«خلیج‌فارس»و شط العرب» خاویر پرزدکوئیار دبیرکل سازمان ملل متحد در گزارش خود در مورد فعالیت یونیماگ(23 مارس-21 سپتامبر 1990)،به مسأله‌ مربوط به عنوان«خلیج‌فارس»و«شط العرب»،پرداخته و پس از اشاره‌ به رویهء دبیرخانه چنین نتیجه‌گیری کرده است که با توجه به اسناد، نشریات و اعلامیه‌های دبیرخانه سازمان ملل،عنوان خلیج‌فارس اصولا برای تعیین قلمرو دریایی میان شبه‌جزیره عربستان و ایران به کار می‌رفته،همچنان‌که به موجب همین اسناد،عنوان«شط العرب»بیشتر از«اروند رود»رایج بوده است. اما مسألهء دیگری که توجه تمام جهانیان را به خود جلب نمود این‌ بود که آیا شورای امنیت می‌تواند خارج از حدود پیش‌بینی شده در منشور:مواد 51،42،43،به زور متوسل گردد؟ عراق همچنین به مادهء 106 منشور استناد می‌کرد که به موجب‌ آن: «تا زمان لازم الاجرا شدن پیمانهای خاص مذکور در مادهء 43 که بنابر آن شورای امنیت به تشخیص خود قادر باشد از عهده مسؤولیتهای یاد شده در مادهء 42 برآید،دولتهای امضاکننده«اعلامیهء چهار ملت»که‌ در 30 اکتبر 1943 در مسکو،و فرانسه بر طبق مقررات بند پنجم‌ اعلامیهء مذکور در جهت اقدام مشترک به نام ملل متحد برای حفظ صلح و امنیت بین المللی با یکدیگر و در صورت لزوم با سایر اعضای‌ ملل متحد مشورت و توافق خواهد کرد. » به همین سبب کمیسیون فرعی با تصویب قطعنامه‌ای(37/1988) از دبیرکل سازمان ملل درخواست نمود کوشش نماید که با استناد به‌ معاهدهء مربوط به امتیازات و مصونیتهای ملل متحد از دولت رومانی‌ بخواهد که به وظایف و تعهدات خویش عمل نماید و در صورتی که‌ رومانی معاهدهء یادشده را قابل انطباق بر مورد آقای مازیلو نداند، اختلاف نظر سازمان ملل متحد با رومانی را بی‌درنگ در 1989 به اطلاع کمیسیون حقوق بشر برساند و از کمیسیون درخواست کند که در چنین فرضی از شورای اقتصادی-اجتماعی سازمان ملل بخواهد که از دیوان بین المللی دادگستری تقاضا نماید بر اساس قطعنامهء(1)89 مجمع عمومی در 11 دسامبر 1946،در مورد حوزهء عمل و اقتدار مقررات معاهده یادشده اظهار نظر مشورتی کند.