بحران سیاستهای جنایی کشورهای غربی

نویسنده : رمون گسن؛ مترجم : نجفی ابرندآبادی، علی حسین؛

(‎62 صفحه – از 275 تا 336 )

خلاصه ماشینی: 1. عدم کارآیی تدابیر جدید کنترل بزهکاری: سیاستهای جنایی مهار بزهکاری در کشورهای غربی از پایان‌ جنگ دوم جهانی،به‌طور کلی،معرف این گرایش هستند که دو سلسله‌ تدابیر جدید را جایگزین کیفرهای کلاسیک سزادهنده و ارعاب‌انگیز کرده‌اند:از یک سو،تدابیر درمانی به منظور پیشگیری از تکرار جرم در قالب‌ سازگار ساختن مجدد اجتماعی مجرم‌59،و از سوی دیگر،برنامه‌های‌ (59)گفتنی است که این اقدامات قبل از جنگ دوم جهانی وارد قوانین کشورهای انگلوساکسون‌ و اسکاندیناوی و سپس کشورهای ژرمنی و کشورهای لاتین(مثلا فرانسه و بلژیک)شد. 83 این موضوع انکارناپذیر است که از 10 مه 1981 با انتخاب اکثریت جدید سیاسی در مجلس شورای ملی فرانسه(متشکل از سوسیالیست‌ها و به میزان‌ کمتری کمونیست‌ها)و نیز انتخاب آقای میتران به ریاست جمهوری،چه به‌ لحاظ اصلاحات کیفری که از آن تاریخ تاکنون صورت گرفته(لغو کیفر اعدام،حذف دادگاههای اختصاصی،و غیره)،چه به لحاظ تصمیماتی که‌ در زمینهء پیشگیری بزهکاری اتخاذ شده‌84و بالاخره چه به لحاظ سخنان‌ و خطابه‌های رسمی پیرامون سیاست جنایی،چنین می‌نماید که بازگشت‌ به یک سیاست جنایی واقعا منسجم و ملهم از اندیشه‌های دفاع اجتماعی‌ نوین ممکن شده است. همجنس‌گرایان از این هم پا را فراتر نهاده و با برگزاری تظاهرات در خیابانهای پاریس خواستار پیش‌بینی‌ مجازات برای هر نوع نوشته یا گفتار علیه همجنس‌گرایی،همانند تبعیض نژادی و تبعیض جنسی،شدند:بنابراین جرم کیفری،انحراف‌ اخلاقی،حق متفاوت بودن نسبت به دیگران و ارزش جدیدی که باید از نظر کیفری حمایت شود برداشتهای اجتماعی-اخلاقی متعددی از همجنس‌گرایی است که افکار عمومی فرانسه دربارهء آنها یکسان قضاوت نمی‌کند.