شهید مطهری از نگاه ایة الله مهدوی کنی

(‎8 صفحه – از 6 تا 13 )

خلاصه ماشینی: “می توانستم مسایل علمی و غیرعلمی، آن قدر که عقلم می رسد و می دانستم، بگویم، اما اندیشیدم که اگر بنده در حالات آن مرحوم چند جمله بگویم، شاید روح آن شهید بزرگوار، بیشتر خشنود باشد به این که من این جریان را برای شما جوانها عرض بکنم، باشد که دلی ـ اگر که قدری رمیده شده باشد ـ به سوی خدا و به سوی اسلام و به سوی انقلاب و به سوی امام قدس سره و به سوی روحانیت بازگردد. اگر بخواهم برای شما از مسایل مربوط به حساسیت های مرحوم شهید مطهری بیان کنم، طول می کشد، ولی همین مقدار می خواهم خدمتتان عرض بکنم که شما اگر می بینید بعضی از روحانیون و غیر روحانیون در مسایل انقلاب حساسیت به خرج می دهند که مبادا نقطه های انحرافی پیش بیاید، این نه به خاطر مسایل گروهی و جناحی است، و نه به خاطر اغراض شخصی است. جالب تر از این، می گویند «تا رهبری و مردم در صحنه هستند، اجازه نخواهند داد مشروطیت تکرار شود و روحانیت را کنار بزنند»، خوب، بنده هم یکی از این مردم، مگر من جزء مردم نیستم؟ آیا اکنون که نشانه های خطر و انحراف و نفوذ دشمن و خطر استحاله و شبیخون فرهنگی و فریب پاره ای از خودی ها را می بینم، نباید هشدار بدهم؟ خوب، این «مردمی» که به قول آقایان تا در صحنه هستند، نمی گذارند مشروطیت تکرار شود، بنده هم یکی از آنها، چرا مرا از حق اعتراض و هشدار محروم می کنید؟ در خاتمه از کلیه حضار محترم خیلی معذرت می خواهم، إن شاء الله که روح مرحوم شهید مطهری از بنده راضی باشد، من می دانم که ایشان راضی هستند که من این مطالب را گفتم.”