ملاحظاتی درباره [اصل] حسن نیت

نویسنده : مگنوس، اولریش؛ مترجم : علیزاده، مهدی؛

‏(10 صفحه – از 217 تا 226)

خلاصه ماشینی: “برخی از نهادهای بین‌المللی، مانند «مؤسسه بین‌المللی یکنواخت‌سازی حقوق خصوصی» (1) (UNIDROIT) و «کمیسیون سازمان ملل متحد برای حقوق تجارت بین‌الملل» (2) (CNUDCI) نیز این موضوع را دنبال کرده‌اند و به ترتیب، «اصول قراردادهای تجاری بین‌المللی» (3) (UNIDROIT Principles) و «کنوانسیون بیع بین‌المللی کالا» (4) (CISG) را تدوین کرده و به تصویب رسانده‌اند. اما اصول قراردادها (در مقابل کنوانسیون) وظیفه دوم عدم ادامه تعهدهای قراردادی را که مبتنی بر سوء نیت است، تأسیس می‌کند (1) و مطابق بند 3 ماده 5 فصل 2 اصول قراردادها، اگر یک طرف، مذاکره را شروع کند یا آن را ادامه دهد، در حالی که «قصد ندارد با طرف دیگر به توافق برسد»، این سوء نیت است. اما نسبت به این استثنا کنوانسیون همانند اصول قراردادها، شبه استثنای یکسانی را که مبتنی بر اصل حسن نیت باشد، اجازه می‌دهد [و می‌گوید]: یک طرف ممکن است با عملکردش از ادعای چنین شرط وسیعی که طرف دیگر براساس اعتماد بر وی عمل کرده است، جلوگیری کند. تعهدهای پیش‌قراردادی صریح چند ماده درباره تعهدات قانونی طرفهای قرارداد در کنوانسیون وجود دارد که عناصر حسن نیت را دربرمی‌گیرد: برای نمونه، قسمت «ب» بند 2 ماده 35 کنوانسیون، فروشنده را ملزم می‌کند تا کالاها را متناسب با هدف خاصی که به وی تفهیم شده، فراهم کند؛ مگر آنجا که خریدار نتواند به طوری معقولانه نسبت به مهارت وی اعتماد پیدا کند.”