مرزهای دریایی و منطقه انحصاری اقتصادی

نویسنده : سمیعی پنجی، ندا ؛

(‎12 صفحه – از 61 تا 72 )

چکیده:
حدود و قلمرو زمینی، دریایی، هوایی و تحتالارضی (زیرزمینی) هر کشور را مرز آن کشور میگویند. مرز مهمترین عامل تشخیص و جدایی یک کشور از کشور همسایه است. نوعی از تعیین حدود کشورها، مرزهای دریائی می باشد که این مرزها در جهت گسترش روابط بین المللی و ارتباطات دریائی حائز اهمیت هستند و در زمینه های نظامی، تجاری، اقتصادی نقش تعیین کننده دارند و در نتیجه، این مناطق دریائی دارای نظام های حقوقی خاص میباشند. هر کشوری که به آبهای آزاد دسترسی دارد؛ لاجرم دارای مرز دریایی است. یکی از مناطق دریائی که دارای نظام حقوقی خاص میباشد و در مجاورت دریای سرزمینی واقع شده است؛ منطقه انحصاری اقتصادی میباشد که منطقه ای است به عرض ٢٠٠ مایل از خط مبدا (ماده ٥٧ کنوانسیون حقوق دریاها ١٩٨٢) و در آن دولت ساحلی دارای حقوق انحصاری در مورد منابع طبیعی و سایر صلاحیت های مربوطه است. مفهوم منطقه انحصاری اقتصادی از آن دسته موضوعاتی میباشد که در ابتدا در آلکو ١ مورد توجه قرار گرفت و سپس مورد توجه بین المللی واقع شد و در کنفرانس سوم حقوق دریاها، به عنوان یکی از مرزهای دریائی، مورد توجه کشورها قرار گرفت