قدرت بر تسلیم و آثار حقوقی حاکم بر فقدان آن، حین العقد و بعد العقد

نویسنده : طلازاده، زهرا ؛ باقری، سید رضا ؛

(‎13 صفحه – از 497 تا 509 )

چکیده:
تسلیم واژه ای عربی می باشد که از لحاظ لغوی به معنای گردن نهادن» رضایت دادنسلام گفتن» واگذار کردن» سبردن و تحویل دادن می‌باشد. همچنین این واژه به معنای اعطای چیزی به کسی نیز می‌باشد (دهخدا۱۳۳۷ءج ۴ص ۵۸۹۱). معادل واژه تسلیم در زبان انگلیسی: کلمه (delievery) می‌باشد. این کلمه در معانی تسلیم» تحویل و واگذاری استعمال گردیده است (رمضانی نوری» ۱۳۷۶ ۲۱۲ کورنوء ۱۹۹۸ صر ۴۶۹). مفهوم اصطلاحی تسلیم چندان از معانی لغوی آن دور نمی‌باشد. در تعریف اصطلاحی بی» بیان گردیده است که “تسلیم در عقد معوض عبارت است از اینکه یکی از طرفین دیگری را بر مالی که به او منتقل کرده است» مستولی نماید و به تعبیر دیگر عبارت است از تمکین یک طرف از تصرف یا قرار دادن مورد معامله در اختیار طرف دیگر” (جعفری لنگرودی» ۱۳۷۲ءص ۱۵۳). ماده ۳۶۷ قانون مدنی ایران می گوید تصمیم “تسلیم عبارت است از دادن مبیع به تصرف مشتری» به نحوی که متمکن از انحاء تصرفات و انتفاعات باشدء و قبض عبارت است از استبلاء مشتری برمبیع “. به موجب ماده ۳۶۹ قانون مدنی ایران (تسلیم به اختلاف مربوط به کیفیات مختلفه است و باید به نحوی باشد که عرفا آن را تسلیم گویند). از مفاد این دو چنین برمی آید که دادن و گرفتن مبیع و یا تسلیم و تسلم آن فعل واحد می‌باشد که به اعتبار فروشنده تسلیم و به اعتبار خریدار قبض یا تسلم نامیده می‌شود. بنابراین تسلیم دو جنبه گوناگون یک حقیقت میباشد.