گستره مفهومی نظم عمومی و اخلاق حسنه در قانون مدنی

نویسنده : خلیلی، منا ؛

(‎20 صفحه – از 57 تا 76 )

چکیده:
بررسی مفهوم نظم عمومی و اخلاق حسنه در حقوق بینالملل خصوصی به صورت کتابخانه ای و مطالعه در کتب و مقالات موجود صورت گرفته است. ماهیت و مفهوم نظم عمومی و اخلاق حسنه در نظام های حقوقی مختلف، متفاوت است زیرا هر نظام حقوقی بر مبنای، مبانی متفاوتی استوار است. رعایت نکردن اخلاق حسنه به معنی رعایت نکردن نظم عمومی است و امر غیراخلاقی امر خلاف نظم عمومی است. در زمینه ارتباط نظم عمومی و اخلاق حسنه دو نظریه مطرح است؛ نخستین نطریه “نظریه انفکاک” است که نظم عمومی را مربوط به قوانین موضوعه می‌داند و اخلاق حسنه را مربوط به قواعد خارج از قواعد حقوقی است که اعتقاد دارد که اخلاق حسنه جزئی از نظم عمومی است و «نظریه اتصال» می‌داند. دومین نظریه رابطه آنها “عموم و خصوص مطلق” است. یعنی هر قاعدهای که مربوط به اخلاق حسنه باشد جزء نظم عمومی است اما هر قاعده راجع به نظم عمومی الزاما جزء مصادیق اخلاق حسنه قرار ندارد. می‌توان گفت که نظم عمومی با اخلاق حسنه رابطهای تنگاتنگ و دوسویه دارد و اموری که خلاف اخلاق حسنه است، نظم عمومی را نیز برهم میزند و از همین رو است که هیچ گاه حقوق نمی‌تواند به امور غیراخلاقی بی‌اعتنا بماند. نظم عمومی و اخلاق حسنه هر دو منبع حقوقی هستند و منبع ماهیتا کارکرد ایجابی دارد. همه نظام‌های حقوقی هدف خود را برقراری نظم عمومی و اخلاق حسنه در سطح بین المللی اعلام کردند و سازمان ملل متحد وظیفه دفاع از نظم عمومی و اخلاق بین المللی را دارد.