بررسی حقوقی اصلاحات ارضی و نتایج آن پیش از پیروزی انقلاب و پس از آن

نویسنده : امیری، عبدالکریم ؛ جمشیدی، ایرج ؛

(‎10 صفحه – از 143 تا 152 )

چکیده:
بررسی قانون اصلاحات ارضی که در نوع خود یکی از مهمترین اقدامات رژیم پهلوی در دهه ٤٠ بوده، اصلاحات یا الغای رژیم ارباب و رعیتی عبارت است از تغییرات اساسی در میزان و نحوه مالکیت ارضی به ویژه در اراضی کشاورزی که ادعا شد به منظور افزایش بهره وری عمومی جامعه صورت می گیرد، پیش از اصلاحات ارضی ٥٠ درصد از زمینه ای کشاورزی در دست مالکان بزرگ بود ٢٠ درصد متعلق به اوقاف و در دست مردم و روحانیون بود ١٠ درصد زمینه ای دولتی نیز متعلق به محمدرضا پهلوی بود و ٢٠ درصد باقیمانده به کشاورزان تعلق داشت پیش از اصلاحات ارضی به دستور محمدرضا پهلوی ١٨٠٠٠ روستا در فهرستی در آمد که زمینه ای این روستاها بایستی بین روستاییان تقسیم شود، اصلاحات ارضی در ایران با تصویب قانون اصلاحات ارضی در تاریخ ١٩ دی ١٣٤٠ آغاز شد و با رفراندوم ٦ بهمن ١٣٤١ به مرحله اجرا درآمد، اصلاحات ارضی در سه مرحله انجام شد و پس از انقلاب سال ١٣٥٧ در ایران و به روی کار آمدن حکومت جدید روند اصلاحات ارضی به طور کلی دستخوش تغییر شد. شورای نگهبان جمهوری اسلامی ایران در تاریخ ٢١ تیر ١٣٦٣ اجرای قوانین اصلاحات ارضی را مخالف با شریعت اسلام تشخیص داد و روند اصلاحات ارضی به طور کلی متوقف شد. هفت سال بعد مجمع تشخیص مصلحت نظام در ٢ خرداد ١٣٧٠ ادامه روند اصلاحات ارضی را قانونی اعلام نمود و در نهایت در ٣ بهمن ١٣٨١ شورای اصلاحات ارضی مرکز تعیین تکلیف باغهای مشمول مواد ٢٧ و ٢٨ آییننامه اصلاحات ارضی را نیز مشمول مصوبه مجمع تشخیص مصلحت نظام و مجاز دانست.