کاربردهای کنونی مقررات قانون مدنی در حیازت آبها با توجه به قوانین توزیع عادلانه آب
نویسنده : قائد امینی، فریبرز ؛
(20 صفحه – از 153 تا 172 )
چکیده:
یکی از مباحث مهم حیازت از منابع آبی آنست که بدانیم حیازت از منابع آبی چه وضعیت و ساختاری دارد و آیا تعلق این مالکیت به یک شخص تکلیفی را برای مالک در جهت حفاظت و حراست بوجود می‌آورد آیا در حال حاضر با توجه به قانون توزیع عادلانه آب، حیازت از آبها توسط اشخاص موجب تملک منابع آبی می‌شود. قانون مدنی با اقتباس ازحقوق امامیه و برداشتهای مستقیم از اجماع فقهاء در اکثر مواردهمان راهی را رفته که شرع مقدس اسلام در نظر داشته است. و رویکرد این قانون در حیازت از آبها از نظر اسلام احترام به مالکیت خصوصی و مالکیت عمومی و مالکیت ملی یا بیت المال می باشد که همین روند را در مواد مختلف دنبال نموده است. مالکیت منابع آبی نیز از این مقوله مستثنی نبوده و تابع این روند می باشد. قانون مذکور پساز آنکه آبرا بعنوان یک منبع همگانی و عمومی قابل بهره برداری جمعی دانسته تملک آنرا برای شخص منتفع دارای آثار مالکیت تلقی و هرگونه بهره برداری و تسلط برآن را مجاز می شمارد، و برای حفظ مصالح عمومی با وضع قوانین خاص، حیازت مباحات را بسیار محدود نمود و بر اساس اصل ٤٥ قانون اساسی و ماده ١ قانون توزیع عادلانه آب مصوب ١٣٦١؛ آبها را از مشترکات عمومی معرفی وآنرا در اختیار حکومت می‌داند تا طبق مصالح عامه از آن بهره برداری شود.
آخرین دیدگاه‌ها