بررسی جلوه های عدالت ترمیمی در حقوق کیفری شکلی

نویسنده : قبادی بیگوند، بهاره ؛

(‎16 صفحه – از 113 تا 128 )

چکیده:
یکی از ارکان اساسی عدالت ترمیمی، فرایند ترمیمی است. اشکال این فرایند، همانطور که در اعلامیهی اصول اساسی استفاده از برنامههای عدالت ترمیمی در قلمرو کیفری ذکر شده است؛ شامل میانجیگری، صلح و ساز، نشستها و محافل تعیین مجازات میگردد. با مراجعه به حقوق کیفری شکلی ایران، مشاهده میشود که برخی از اشکال فرایند ترمیمی از جمله محافل تعیین مجازات در این نظام وجود ندارد و مصادیق موجود را میتوان به نوعی میانجیگری به معنای عام کلمه، نام نهاد. میانجیگری را میتوان به دو لحاظ مورد تقسیم بندی قرار داد. نخست، به لحاظ مراحل فرایند کیفری و دیگری به لحاظ شیوههای آن. قانونگذار کیفری پس از حدودا ٤٧ سال که از پذیرش برنامههای میانجیگری در کشورهای غربی میگذرد با تصویب قانون جدید آیین دادرسی کیفری گامی بزرگ در جهت پذیرش میانجی گری برداشت. ناکارایی مجازات های معین در نظام عدالت کیفری سبب شد راهکارهایی جایگزین جهت حل و فصل دعاوی ارائه گردیده است. از جمله این راهکارها، میانجیگری و حلوفصل دعاوی از، طریق مذاکره و صلح و سازش میباشد که این امر به تازگی در ماده ٨٢ قانون جدید آیین دادرسی کیفری مصوب ١٣٩٢ مورد پذیرش قرار گرفته است، و عملا از سیاست مشارکت جامعه مدنی جهت حلوفصل اختلافات کیفری، تحت نظارت دستگاه قضایی بهره گرفته است. این مقاله با هدف تعیین جلوههای عدالت ترمیمی در حقوق کیفری شکلی به صورت توصیفی تحلیلی و با استفاده از روش کتابخانهایی به رشته تحریر درآمده است.