واکاوی کیفر تبعید از بعد اقتضاء زمان و مکان

نویسنده : محمدی، حسن بیگ ؛ رضایی، حمزه ؛

(‎18 صفحه – از 319 تا 336 )

چکیده:
تبعید در لغت به معنای دور کردن، راندن (از شهر و جائی) و نفی بلد میباشد .تبعید در اصطلاح یعنی بیرون راندن کسی از شهر یا آبادی معین به نقطة دیگر از کشور است که غالبا به صورت اقامت اجباری در نقطة معین یا ممنوعیت از اقامت در محل معین اعمال میگردد. کیفر تبعید یکی از مجازاتهایی پذیرفته شده در شرع مقدس اسلام است. شارع مقدس در مورد جرایم خاص اعمال این کیفر را بر علیه مرتکب آن جرایم واجب دانسته است. دین مقدس اسلام برای هر کدام از جرائمی که در سطح جامعه صورت میگیرد، کیفرهای خاصی را در نظر گرفته است. اصولا یکی از مباحث مهم فقهی که فقهاء و حقوقدانان در کتابهای خود به کرات به آن پرداخته اند بحث حدود و تعزیرات است. هدف شارع مقدس از وضع این مجازاتها در درجه اول این است که تا آنجا که ممکن است جلوی ارتکاب جرائم را بگیرد، به عبارت دیگر هدف اصلی شارع مقدس از وضع مجازاتها برای جرایم، جنبه بازدارندگی آن است یعنی افراد جامعه بدانند که در صورت ارتکاب جرم، مجازات سنگینی را تحمل خواهند نمود لذا فکر تحمل کردن چنین مجازاتی آنها را از ارتکاب جرم باز میدارد. لذا ما در این مقاله بر آن بوده ایم که این کیفر را با توجه به قوانین کیفری به طور کامل بررسی و همچنین به چگونگی اعمال این کیفر در رویه قضایی بپردازیم.