اداره ادله در دادرسی با رویکرد منع از اطاله دادرسی

نویسنده : فریبا محمودی ؛

(‎14 صفحه – از 153 تا 166 )

چکیده:
اداره ادله در دادرسی بدین معنی است که دادرس این اختیار را داشته باشد که در صورت درخواست یکی از طرفین و استناد آن به یکی از ادله جهت اثبات ادعای خود با بررسی این موضوع که ادله مذکور در اثبات ادعا نقش ندارد و پرداختن به این موضوع باعث اطاله دادرسی میگردد از پذیرش آن امتناع ورزد. مضافا بدین معنی است که دادرس تشخیص دهد چه هنگام و از کدام ادله اثبات دعوا استناد ببرد که هم موثر واقع شود و هم موجب اطاله دادرسی نگردد. منظور از تحقیق مذکور نیز با روش تحلیلی – توصیفی بیان این موارد و نقد و تحلیل قانون در این خصوص میباشد. در واقع، سوالات پیش رو بیان و تشریح مفهوم اداره ادله، تاثیر آن در اطاله، تحلیل توسل و یا عدم امکان توسل به قطعیت و امکان خطاپذیری ناچیز ادله جهت افزایش سرعت دادرسی و راهکارهای بهینه سازی رسیدگی ادله جهت کاهش اطاله دادرسی است، در مجموع به نظر میرسد که یکی از مهمترین راهکارهای کاهش اطاله دادرسی توجه به نحوه اداره ادله دادرسی و نحوه رسیدگی به آن است و از سوی دیگر در صورت قطعیت دلایل و یا خطاپذیری جزیی ادله، از رسیدگی مجدد به آنها خودداری شود