اذن ولی در نکاح در حقوق ایران و مصر

نویسنده : سید علی زاده گنجی، سید جواد ؛ قراگوزلو، مهناز ؛

(‎14 صفحه – از 1 تا 14 )

چکیده:
در برخی مواقع، دختر باکره بدون اذن پدر اقدام به ازدواج میکند که در مورد صحت و یا عدم صحت چنین نکاحی بین فقها اختلافنظر وجود دارد. به طور کلی میتوان گفت که در مذاهب اهل سنت، دو رای وجود دارد؛ یک دیدگاه که نظر بیشتر فقهاست، مبتنی بر بطلان نکاح است و دیدگاه دیگر که نظر احناف است، قائل به صحت این عقد میباشد. فقهای امامیه در این زمینه پنج رای دارند که عبارت است از: استمرار ولایت برای پدر و جد پدری، استقلال باکره رشیده در نکاح، تشریک ولایت میان دختر و ولی، ثبوت ولایت دائم در عقد نکاح دائم و سقوط آن در نکاح منقطع و سقوط ولایت در نکاح دائم و ثبوت آن در نکاح منقطع. اما در نظام حقوقی جمهوری اسلامی ایران اذن پدر، شرط تنفیذ عقد نکاح میباشد و بنابراین تنها اگر پس از ازدواج یاد شده، پدر یا جد پدری نکاح یاد شده را تنفیذ کنند، ازدواج صحیح است. افزون بر این ها رویه قضایی و نظریههای مشورتی نیز در این نوشته مد نظر بوده، آرای دادگاه ها، شعب و هیئت عمومی دیوان عالی کشور مورد مطالعه و تحلیل قرار گرفته است. با این حال، به لحاظ آنکه مبنای نوشته حاضر بر اختصار است، در طرح مطالب غالبا مباحثی که در قانون مدنی به آن اشاره شده و یا مواد قانون مدنی بر آن مبتنی می باشد، مورد توجه قرار گرفته است، به ویژه در بخش آثار حقوقی اذن که می تواند موضوعات گسترده ای را شامل شود، این ملاک برای گزینش مباحث، مورد نظر بوده است. به منظور پاسخگویی به سوالات تحقیق از روش توصیفی- تحلیلی استفاده شده است و برای جمع آوری اطلاعات مورد نیاز در زمینه ادبیات تحقیق استفاده و با مطالعه کتابها، مقالات و تحقیقات دیگر پژوهشگران، اطلاعات مورد نیازجمع آوری گردیده است.