مسئولیت مدنی پزشک

نویسنده : پژهان، ماندانا ؛ میرعلی، مجید ؛ شهابی، محسن ؛

(‎16 صفحه – از 157 تا 172 )

چکیده:
مسوولیت مدنی پزشک، به عنوان یکی از شاخه های مورد مطالعه در حوزه مسوولیت مدنی و حقوق خصوصی، از اهمیتی به سزا برخوردار است. مسوولیت مدنی در حقوق ایران به تبعیت از نظر غالب فقهی، مبتنی بر نظریه اتلاف و تسبیب است. بر این اساس، بیشتر حقوق دانان مسوولیت پزشک را نیز با تکیه بر این دو قاعده توجیه نموده اند. نتیجه این امر آن است که پزشک در صورت مباشرت در ورود صدمه به بیمار در هر صورت مسوول شناخته می شود و در صورت تسبیب در ورود زیان، تنها در موردی ضمان را بر عهده دارد که مرتکب تقصیر شده باشد. با تصویب مادة 495 قانون مجازات اسلامی جدید به تردیدها در تشخیص مبنای مسئولیت پزشکان پایان دادو مسئولیت مدنی پزشک را مبتنی بر فرض تقصیر وی دانست اما معیار و یا معیارهای تشخیص این تقصیر چیست؟ و دادرس بر چه مبنایی حکم بر تقصیر یا عدم تقصیر پزشک خوانده خواهد داد؟ سوالی که در نوشته های حقوقدانان کشورمان پاسخ مشروح و روشنی در آثار حقوقدانان نظامهای پیشرو نیز به استاندارد کلی “عدم رعایت استاندارد مراقبت متعارف ” در تشخیص تقصیر پزشک پرداخته شده بود. (حاجی نوری، 1394)