جایگاه عرف در مسئولیت مدنی

نویسنده : نوری، علی ؛ بزرگمهر، دود ؛

(‎28 صفحه – از 147 تا 174 )


چکیده:
این پژوهش ضمن بررسی و تبیین مفاهیم عرف، جایگاه آن را در عمده مقررات راجع به مسئولیت مدنی شامل قانون مدنی (باب دوم الزامات خارج از قرار داد)، قانون مسئولیت مدنی مصوب ١٣٣٩ ، قانون مجازات اسلامی مصوب ١٣٩٢ (فصل ششم، موجبات ضمان) مورد مطالعه قرار میدهد. آنچه به عنوان سوال اصلی تحقیق به روش توصیفی و ابزار کتابخانه مورد تحلیل قرار میگیرد، جایگاه عرف در معنای خاص مسئولیت مدنی (الزامات خارج از قرارداد) میباشد. با بررسی قواعد عمومی مسئولیت مدنی به لحاظ مفهومی، و همچنین نظریات متناسب با نظام حقوقی ایران مشتمل بر دو نظریه تقصیر و خطر، عرف بعنوان معیار تشخیص و ضابطه استنادی، در قواعد عمومی مسئولیت مدنی مطرح میباشد. لذا عرف میتواند به عنوان یک منبع حقوقی متکی به قانون، مکمل و مفسر اراده قانونگذار و موجب پویایی آن باشد، چرا که انطباق همه مصادیق خطا با نص قوانین، بدلیل گستردگی و تنوع امکان پذیر نمیباشد؛ بنابراین با توجه به موارد ارجاع صریح و ضمنی به عرف و با در نظر گرفتن قواعد فقهی که در باب مسئولیت مدنی مطرح میگردد و این قواعد ریشه در عرف مورد تایید شارع دارد، عرفی بودن مسئولیت مدنی بعنوان یک اصل حقوقی قابل پذیرش میباشد. لذا بهره گیری از عرف مستقل در کنار قوانین، منابع معتبر فقهی، فتاوی فقها و اصول حقوقی در موارد سکوت و نبود قانون بعنوان عاملی در بهبود روند جبران خسارات و جلوگیری از سر درگمی سیستم قضایی اثر گذار می باشد.

مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

*

code