تحلیل تنظیم گری، خصوصیسازی در ایران
نویسنده : ولی زاده، حسین ؛
(44 صفحه – از 255 تا 298 )
چکیده:
در این بخش در راستای معرفی بازارهای رقابتپذیر، ابتدا به نقش حقوق خصوصی و سپس کاستیهای آن پرداخته میشود. سپس نقش حقوق عمومی رقابت بهعنوان ابزار تنظیمگری در این نوع از بازارها مورد بررسی قرار میگیرد. در جریان غالب اقتصاد، این بحث مطرح میشود که بازار محلی است که در آن مبادله صورت میگیرد و منظور از مکانیسم بازار هم، عموما نحوه تخصیص کالا و خدمات بر اساس عرضه و تقاضا به جای برنامهریزی است. از آنجایی که تلاش خصوصی برای اجرای حقوق مالکیت میتواند پرهزینه و غیرموثر باشد، افراد دولتها را تشکیل میدهد تا هزینهها را کاهش دهند و از حقوق مالکیت به نحو موثرتری حمایت و حفاظت کنند و از مشکل سواری مجانی بکاهند. برای انجام این کار، شهروندان دولت را قدرتمند میسازند تا از قدرت و اختیار خود برای اجرای حقوق مالکیت استفاده کند. هریک در اینباره مینویسد: «اولین نظریه عمومی این است که ما باید بدانیم که رقابت از طریق فعالیتهای معین دولت در مقایسه یا نبود آنها میتواند بیشتر مفید باشد. در ارتباط با بعضی از این فعالیتها این مسئله هرگز کتمان نشده است. اگرچه مردم به نوعی صحبت می-کنند که گویا فراموش کردهاند پیش شرط یک بازار کارآمد، نه تنها جلوگیری از هرگونه تجاوز و فریب است بلکه حمایت از حقوق معینی نظیر حقوق مالکیت و اجرای قراردادهاست که همیشه تضمین شده تلقی میشود. جایی که بحث-های سنتی رضایتبخش نیست آنجاست که گفته میشود صرف تشخیص اصل مالکیت خصوصی و آزادی قرارداد، که در حقیقت هر لیبرالی باید بر آن همواره تاکید کند، موضوع تمام شده است؛ گویا قانون مالکیت و قراردادها یک بار و برای همیشه و به صورت نهایی و به بهترین شکل وضع ذشده و اقتصاد بازاری را به گونهای سامان میدهد که به بهترین نحو کار کند.
آخرین دیدگاهها