زینت در اندیشه دینی
نویسنده : رحیمی، حسین ؛
(30 صفحه – از 123 تا 152 )
چکیده:
سرشت انسان او را به سوی آزادی، کمال خواهی، زینت و جمال دوستی سوق می‌دهد. و انسان فطرتا زیبایی چهره و آرایش عالی و پوشش نیکو را دوست دارد و همواره در عرصه حیات، آن را به کار می‌گیرد. پوشش و آرایشی که موجب زینت و زیبایی انسان است، مورد تأکید شریعت نیز می‌باشد؛ هر چند برای آن حدود و ثغوری معین شده است. مقاله حاضر به موضوع زینت در اندیشه دینی بر اساس مستندات و متون فقهی پرداخته است، و ضمن بیان واژه زینت، موضوعاتی از قبیل کیفیت نگاه، فلسفه عدم تشبه، لباس شهرت در زینت و لباس و نقش نگاه در پاکدامنی و بالعکس، احکام اجتماعی نگاه و نوع ستر را مورد توجه قرار داده است. طرح این موارد از آن جهت ضروری است که انسان همواره در سعی و تلاش است تا بدور از زشتی و پلشتی‌ها، نیکو و پسندیده باشد و خود را نیکو و موجه بنمایاند و زندگی خویش را از آراستگی و پیراستگی مناسب برخوردار سازد. در هر حال، وجدان انسان زینت‌گرا و زیبا طلب، در پی تنظیم و تکریم خداوند با جمالی است که در حکمت خلقت و جمال آفرینش، بی‌همتاست.
آخرین دیدگاه‌ها