رشوه و اعمال نفوذ در قراردادهای بین المللی

نویسنده : شریعت باقری، محمد جواد ؛

(‎32 صفحه – از 17 تا 48 )

چکیده:
قرارداد دلالی و واسطه گری در حقوق داخلی کشورهای مختلف تاسیسی آشناست. دلال و واسطه با تلاش قانونی و منطقی که برای « جوش دادن » قرارداد معمول می دارد مستحق اجرت است. در قراردادهای بین المللی نیز واسطه ها و دلالان حضور فعال دارند. اما قرارداد دلالی همیشه برای تلاش دلالی که با حسن نیت پیوند بین طرفین را برقرار می نماید به کار نمی رود. افراد و شرکتهایی که با پرداخت رشوه قادر به اعمال نفوذ در یکی از طرفین قرار دادند با پوشش « قرارداد واسطه گری » نفوذ غیر قانونی خود را اعمال می کنند. سئوال این است که تکلیف اینگونه قراردادهای پوششی چیست؟ پاسخ دادگاهها این است که این قراردادها بلحاظ نامشروع بودن « جهت» آن باطلند. با وجود این پاره ای از نویسندگان حقوقی بر این باورند که رشوه و اعمال نفوذ در قرارادادهای تجاری بین المللی که با کشورهای توسعه نیافته منعقد می شود از موجبات بطلان قرارداد نیست چه ارتکاب رشوه و اعمال نفوذ در تاروپود آنان تنیده است. این مقاله با نگاهی انتقادی به دکترین « جواز رشوه و اعمال نفوذ در قرارادادهای بین المللی » به تجزیه و تحلی رایی پرداخته که دادگاه پژوهش پاریس در مواجهه با موضوع فوق صادر نموده است.