رابطه غرور و تقصیر

نویسنده : قاسم زاده، سید مرتضی ؛

(‎10 صفحه – از 71 تا 80 )

خلاصه ماشینی: “2 گروه دوم مفهوم وسیعتری را از غرور ارائه می‌نمایند و قصد و عمد غار و فریب دهنده را شرط تحقق مسوولیت او نمی‌دانند زیرا به عقیده این گروه در این گونه اعمال قصد و نیت فاعل شرط نمی‌باشد و مانند قیام و قعود و عمل ضارب و موقعیت مضروب نتیجه مورد نظر بدون قصد و عمد حاصل می‌گردد 3 بنابراین اگر فضول صفت خویش را بر مشتری پوشیده و مکتوم نگاه بدارد و به او زیان برسد، حق مراجعه به فضول را خواهد داشت و همچنین است شاهدهای دروغین اگرچه قصد اضرار نداشته باشند و خود نیز جاهل بر قضیه باشند. نیز محقق می‌شود بنابراین در مثل نقش غرور مانند عمل ضارب است که بدون قصد هم صدق عنوان ضرب بر آن صحیح می‌باشد 1 در نتیجه برای تحقق اغراء شرایط ذیل لازم است: الف-صدق عرفی عنوان اغراء چنانچه گذشت، برای مسؤولیت غار قصد و عمد لازم نیست اما هنگامی که طرف مقابل جاهل به واقعه باشد به قاعده غرور نمی‌توان استناد نمود. و این قاعده خواه مدرک آن حدیث نبوی باشد یا یک قاعده اصطیادی باشد متفق علیه است اما در اتلاف به تسبیب به عنوان یک قاعده پذیرفته شده است که: تقصیر مبنای مسؤولیت باشد مگر در مواردی که قانونگذار به صراحت مبنای دیگری را پیش‌بینی کرده یا یک مسوولیت عینی قرار داده باشد بنابراین غرور در اتلاف زمانی موجب معاف شدن متلف خواهد بود که به عنوان یک سبب قوی رابطه عرفی بین تلف و فعل شخص را قطع بکند.”