جانیان علیه بشریت در افغانستان و کابوس محاکمه بین المللی

نویسنده : علامه، غلامحیدر ؛

(‎26 صفحه – از 61 تا 86 )

خلاصه ماشینی: “جرایم علیه بشریت ماده (c) 6 منشور لندن برای اولین‌بار در تاریخ حقوق جزای بین‌الملل مصادیق جرایم‌ علیه بشریت را به شرح زیر احصاء کرده است: قتل عمد،نابودسازی(تصفیه)،برده‌ساختن،اخراج و سایر اعمال غیرانسانی که‌ علیه یک جمعیت غیرنظامی ارتکاب می‌یابد،اعم از این که قبل یا در اثنای جنگ رخ داده‌ باشد یا اذیت و آزار بنا به دلایل سیاسی،نژادی یا مذهبی در ارتکاب به جرایمی که‌ رسیدگی به آنها در صلاحیت محکمه قرار دارد یا در رابطه با این جرایم اعم از این که‌ ارتکاب آنها نقض قوانین داخلی کشور محل ارتکاب محسوب گردد یا خیر. فهرست‌ جرایم علیه بشریت در اساسنامه دادگاه بین‌المللی بوگسلاوی چنین ذکر شده است: الف)قتل ب)نابودسازی ج)برده‌گیری افراد د)اخراج ه)زندانی‌کردن و)شکنجه ز)تجاوز جنسی ح)اذیت و آزار افراد بنا به دلایل سیاسی،نژادی و مذهبی ط)سایر اعمال غیرانسانی» قابل توجه اینکه از نظر بررسی تحول قانونگذاری بین‌المللی مشاهده می‌گردد که در اساسنامه دادگاه یادشده جرم شکنجه نیز بر لیست جرایم دیگر به عنوان یکی از جرایم‌ علیه بشریت افزوده گردیده است و حال آنکه در منشور لندن(دادگاه نورنبرگ)و توکیو از شکنجه یاد نشده بود. اما از آنجا که بنا بر اختصار است و سعی شده است که در این نوشتار از ادعاهای‌ بدون دلیل خودداری گردد فقط به جرایمی اشاره می‌گردد که در اسناد سازمان ملل و عفو بین‌الملل ثبت گردیده و ناظران بی‌طرف بین‌المللی آنها را گزارش کرده‌اند: 1و2-قتل و نابودسازی (murder and extermination) با توجه به اسناد و مدارک یادشده دو عنوان مجرمانه فوق در سطح وسیعی از سوی‌ طالبان ارتکاب یافته است و جرایم مزبور در دو مقطع زمانی رخ داده است یکی مربوط به‌ بعد از اشغال مزار شریف.”