مسوولیت بین‌المللی دولت‌ها و پیشگیری از نقض تعهدات زیست محیطی

نویسنده : امیدی، سیروس ؛

(‎9 صفحه – از 38 تا 46 )

چکیده:

اعتقاد به اینکه حقوق بتواند همه ی مشکات محیط زیست را حل کند، مسلما عقیده ای دور از واقعیت است، ولی اینکه ابزارهای قانونی را هم به طورکلی کنار گذاشته شود، نتیجه ای جز فروپاشیدن حفاظت از محیط زیست نخواهد داشت . فهم بهتر ما از جایگاه و نقش حقوق در جهان کنونی، دیدگاه ما را نسبت به آن متوازن می سازد و از افراط و تفریط رهاییمان می بخشد. بنابراین، در تاش برای جلوگیری از زیان های عمده ی محیط زیستی فرامرزی و اجتناب از اعمال جدال برانگیز که ذاتی یک نظام مسوولیتی است، بهتر است که مقررات و قواعد مربوط به رفتار و عملکرد دولت ها را که به منظور جلوگیری از وقوع آسیب ها و حوادث محیط زیستی قبل از وقوع آنها طرح ریزی می گردد، توسعه و تحول بخشید. لذا ، ازدیاد و رشد معاهدات و بیانیه های بین المللی، که تکالیف ارزیابی خطرات محیط زیستی مرزگذر و نیز افشای آنها را برای دولت هایی که به طور بالقوه در معرض این خطرات هستند، بر دوش دولت ها بار می کند، خود نشانگر فاصله گرفتن آنها از اتخاذ تصمیم، بعد از وقوع حادثه است که این مبتنی بر معیارهای حقوقی احتیاط و مراقبت است. دولت ها بر اساس مسوولیت بین المللی، از طریق انعقاد موافقت نامه های بین المللی محیط زیستی که شیوه حقوقی رایجی است، برای پاسخگویی به مسایل و مشکات محیط زیستی فرامرزی و هم چنین توسعه آنها سعی در جلوگیری از فعالیت های مضر به محیط زیست را دارند. با توجه به اینکه مسئله آلودگی زیست محیطی، دیگر هیچ قلمرو قضایی را نمی شناسد دولت ها در دو عرصه داخلی و بین المللی مسوولیت و تعهد حقوقی دارند.