بررسی تطبیقی رشد در حقوق ایران و فرانسه

نویسنده : علایی، آسیه ؛

(‎5 صفحه – از 49 تا 53 )

چکیده:
برای اینکه شخص بتواند در اموال و حقوق مالی خود تصرف نماید، باید دارای وصف رشد باشد. رشد ضد سفه است و این دو وصف آدمی پس از بلوغ است. در حال حاضر با توجه به ماده ی 1210 قانون مدنی، سن بلوغ اماره ی رشد نیز هست ،اما این ماده با آیه ی 6 سوره نساء که بلوغ و رشد را از یکدیگر تفکیک کرده است مغایرت دارد. از یک سو به موجب صدر ماده ی 1210 قانون مدنی ،بلوغ اماره رشد دانسته شده است و از سوی دیگر ،به موجب تبصره ی 2 آن دادن اموال صغیری که تازه بالغ شده است منوط به احراز رشد او می باشد. به عبارت دیگر، صدر ماده با تبصره ی آن تعارض دارد. حجر سفیه تنها در امور مالی بوده و در امور غیرمالی به شیوه خردمندان برخورد می کند و تصرفات او در اموال و حقوق مالی خود غیرنافذ بوده، نفوذ آن موقوف به تنفیذ ولی یا قیم می باشد. در حقوق فرانسه، 21 سالگی هم سن بلوغ است و هم سن رشد وحجر صغیر رشید شناخته نشده عام می باشد یعنی از انجام کلیه اعمال حقوقی ممنوع می باشد.