«نواقص زندان های کوتاه مدت»

نویسنده : افنداک، خلیل ؛

(‎12 صفحه – از 1 تا 12 )

خلاصه ماشینی: مبحث دوم )ایرادات وارد بر حبس های کوتاه مدت : مجازات حبس در مقایسه با مجازات های بدنی مثل شلاق و قطع اعضاء و اعدام ،در عصر فعلی به عنوان بهترین نوع واکنش اجتماعی علیه مجرم مورد پذیرش واقع شده است ؛زیرا به تجربه ثابت شده تنبیه بدنی غیر از ایجاد نفرت در مجرم علیه جامعه و کسانی که سبب تنبیه بدنی (به خصوص قطع عضو)آنان بوده اند،نتیجه ی دیگری به همراه نداشته اشت و همین حس انتقام و کینه از عوامل اجتماعی موجب ارتکاب جرایم خطرناک تر و متعدد از ناحیه مجرم می باشد. مورد اعمال مجازات های جایگزین دسته دوم ،استفاده از کیفیات و اوصاف مخففه ی جرم به استناد ماده (٢٢) قانون مجازات اسلامی است که در راستای اجرای سیاست کیفری و به منظور اجرای عدالت و رعایت اصل فردی کردن مجازات در صورت وجود آن اوصاف ،به قاضی دادگاه اختیار داده شده است که میزان مجازات را به کم تر از حداقل مقرر در قانون تقلیل دهد یا به نوع دیگری تبدیل کند که احساس می کند به حال متهم مساعدتر می باشد. طبیعی است که با شرایط گفته شده در ماده (٢٢) قانون اصلاح پاره ای از قوانین دادگستری به خصوص شرط سوم واحراز آن توسط بازپرس یا دادیار،اگر قرار تعلیق تعقیب صادر نشده و پرونده با صدور کیفر خواست به دادگاه عمومی جزایی ارسال شود،آن دادگاه به احتمال قوی با استناد به شرط سوم ماده ی مورد بحث به بند “١” ماده (٢٢) قانون مجازات اسلامی مصوب ١٣٧٠ استناد نموده ومجازات قانونی جرم تعزیری یا بازدارنده ی ارتکابی توسط متهم را مشمول تخفیف قرار داده و سعی خواهد کرد مجازات سبکتری از لحاظ نوع و میزان برای مجرم مقرر دارد.