آیات الاحکام

نویسنده : حیدریان، محمدرضا ؛

(‎3 صفحه – از 21 تا 23 )

خلاصه ماشینی: “در قانون مدنی عقد این‌گونه تعریف شده است:عقد عبارت است از این که یک یا چند نفر درمقابل یک یا چند نفر دیگر تعهد بر امری نمایندو مورد قبول آنها باشد. م. ) کلمه عقود در آیه شریفه از دو جهت دربردارندهمعنایی عام است:یکی از آن جهت که جمع بستهشده و از جهت دیگر دارای الف و لام استغراقاست که شامل هرگونه رابطه‌ای که عقد و عهدگفته شود،خواهد بود. 1-بعضی معتقدند که منظور از عقود همان عهد وپیمان‌هایی است که خداوند متعال از اهل کتابگرفته و از آنان خواسته است تا نسبت به آنچهکه در تورات و انجیل بیان شده خود را متعهدبدانند. &%08507DADG085G% احکام فقهی آیه1-صحت عقود با عنایت به اینکه در آیه شریفه از فعل«اوفوا»استفاده شده است و«اوفوا»فعل امر بوده؛مشعربر وجوب تکلیفی وفای به عقود و عهود است،لازمه این وجب،صحت عقود خواهد بود؛چراکه عقدی را که خداوند متعال ترتیب اثر بر آنرا واجب فرموده است،چیزی جز عقد صحیحنمی‌تواند باشد. (محمدی،ص 272) 3-نفی جزئیت و شرطیت و مانعیت درعقد گاهی در انعقاد عقدی شکی حاصل می‌شود؛برای مثال عقد مشروط یا غیر مشروط است؟یاآنکه آیا تعلیق عقد،مانع صحت آن خواهد بود یاخیر؟از اطلاقی که در آیه شریفه دیده می‌شود،این مطلب قابل برداشت است که درستی وصحت عقد منوط به هیچ امری نخواهد بود. 4-شمولیت واژه عقود با تفصیلی که تاکنون مطرح گشت،واژه عقودرا به معنای اعم قلمداد نمودیم،بدین جهت،آیشریفه این قابلیت را خواهد داشت که با آن بهوجوب ایفای عقودی همچون عقد نذر و عهد ویمین استناد نماییم.”