خاستگاه و جایگاه مجازات های بازدارنده در حقوق ایران

نویسنده : صادق منش، جعفر ؛

(‎5 صفحه – از 57 تا 61 )

خلاصه ماشینی: 2-برای اداره کشور قوانینی در مجلس تصویب می‌شود مانند قاچاق، گمرکات و تخلفات رانندگی،قوانین شهرداری و به طور کلی احکام سلطانیه و برای این که مردم به این قوانین عمل کنند برای متخلفین مجازاتهایی در قانون تعیین می‌کنند،آیا این مجازاتها از باب تعزیز شرعی است و احکام شرعی تعزیزات از نظر کم و کیف بر آنها بار است یا قسم دیگر است و از تعزیزات جدا هستند و اگر موجب خلاف شرع نباشد باید به آنها عمل کرد؟» حضرت امام(ره)در پاسخ این پرسش فرمودند: «باسمه تعالی،در احکام سلطانیه که خارج از تعزیزات شرعیه در حکم اولیه است متخلفین را به مجازاتهای بازدارنده به امر حاکم یا وکیل او می‌توانند مجازات کنند. ما در اینجا تنها در حدی که مربوط به موضوع نوشتار می‌باشد نکاتی را بیان می‌کنم: الف)این رأی حکم به مجازات بازدارنده را در قبال ارتکاب اعمال مستوجب تعزیزات شرعی تجویز نموده است؛در حالی که قبلا ثابت کردیم، {%{Jدرباره مصادیق مجازاتهای بازدارنده،بی‌تردید باید گفت که مصادیق این مجازاتها محصور در موارد مندرج در ماده (17)ق. 2-نظریه شمارۀ 7/4939-1380/6/31 اداره حقوقی: «با عنایت به تعریف مجازاتهای تعزیزی و جملۀ«مانند آن»در آخر ماده(17)مزبور، هر مجازاتی است که قانونگذار-حکومت به معنای اعم-برای حفظ نظم و مصلحت اجتماعی با ذکر نوع و میزان آن در قانون تعیین کرده بدون این که آن مجازات در فقه یا شرع آمده باشد.