کفائت در ازدواج

نویسنده : دیانی، عبدالرسول ؛

(‎7 صفحه – از 18 تا 24 )

خلاصه ماشینی: “12 شکی نیست که مومنین در زمان‌ پیامبر اکرم(ص)کم نبودند و اگر منظور از کفائت فقط کفائت در ایمان بود،نباید از بین‌ مومنین فقط یک همسر در شأن حضرت‌ علی(ع)باشد؛به علاوه،در روایات متعدد دیگری توصیه شده که با چه خانواده‌ای‌ وصلت کنید،که گواه بارز و آشکاری است‌ بر اینکه ائمه معصومین(ع)به‌طور مطلق فارغ‌ از این شرط در ازدواج نبوده‌اند،ولی‌ نمی‌خواسته‌اند به‌طور صریح زمینه‌ای برای‌ توجیه نابرابریهای اجتماعی که ریشه‌کن‌ نمودن آنها اساس اسلام را تشکیل می‌دهد، را فراهم نموده باشند. 17 یکی از شرایطی که‌ در شرط بودن آن برای‌ ازدواج،بین علمای‌ اسلام اختلاف نظر وجود دارد،شرط کفائت می‌باشد همچنین از اجازه‌ای که به مرد داده شده‌ مبنی بر دیدن محاسن زنی که می‌خواهد با وی ازدواج کند،می‌توان فهمید که کفایت در ظاهر نیز مد نظر می‌باشد؛زیرا معمولا زن‌ پوشیده است و برای شناخت خصوصیات وی‌ باید حجاب برطرف شود. آنهایی که کفائت‌ را شرط صحت نکاح‌ دانسته‌اند،آن را در مواردی به معنای‌ «برابر بودن»زن و مرد دانسته‌اند هرچند ما در مقام توجیه این دو روایت بر عدم انحصار کفائت،در کفائت ایمانی پای‌ فشردیم،ولی البته روایات دیگری نیز وجود دارند که بعضا بر انحصار دلالت دارند که‌ می‌توان در مقام توجیه آنها گفت که پیامبر اکرم(ص)اهتمام نظر به سایر وجوه کفائت‌ داشته ولی به دلایل دیگر نمی‌خواسته کفائت‌ داشته ولی به دلایل دیگر نمی‌خواسته کفائت‌ را فقط در کفائت ایمانی منحصر بداند و فقط کفائت در دین را مطرح ساخته است.”