تعهد به نفع شخص ثالث (تحلیلی بر قسمت اخیرماده 196 قانون مدنی)

نویسنده : کشاورزی، مهدی ؛

(‎20 صفحه – از 119 تا 138 )

خلاصه ماشینی: “سپس با طرح نظریه جدیدی‌ تحت نام«نظریه ایجاب»به ایراداتی که در نظریه‌های موجود مطرح است پاسخ دادهخواهد شد:(بخش اول)آثار و احکام مترتب بر شرط تعهد به نفع شخص ثالث باتوجه‌ به آنچه در بخش اول از ماهیت حقوقی آن تحت عنوان«نظریه ایجاب»ارائه شده مورد مطالعه قرار گرفته تا پاسخگوی موارد مطروحه باشد:(بخش دوم)بخش اول-ماهیت حقوقی‌ گفتار اول-کلیات اصل حاکمیت اراده که در حقوق ما یکی از اصول مهم و شناخته شده،است در بدو امر چنین حکایت می‌کند که طرفین قرارداد فقط نسبت به خود و اموال خود می‌توانند قراردادی امضاء کنند و قرارداد نیز صرفا بین آنها حکومت دارد. اجرای حکم این ماده در رابطه با شخص ثالث و مشروط علیه،به واسطه‌ این‌که در صورت قبول فسخ قرارداد اصلی و به عبارت دیگر حکومت این ماده‌ به حقوق دیگران بدون جهت لطمه وارد خواهد کرد،یقینا نمی‌تواند چنین نتیجه‌یی‌ منظور مقنن از وضع این ماده باشدو ماده 239 ق. لذا حکم به ورود این ماده به موضوع بحث مردود است و اگر نه قبول حکم‌ این ماده موجب پشیمانی طرف دیگر قرارداد اصلی از خیرخواهی خواهد شد،لیکنهمان‌طوری که قبلا نیز اشاره رفت،ثالث قراردادی را که می‌تواند فسخ کند همان‌ قرارداد متعلق به خود؛یعنی قرارداد فرعی و تبعی است که بین او و مشروط علیه‌ تحقق یافته و مستند آن باز همان ماده 229 ق.”