ضمانت در معاملات بین المللی

نویسنده : فتحی پور، علی ؛

(‎54 صفحه – از 129 تا 182 )

خلاصه ماشینی: ». این حکم قانون مدنی، هر چند در جهت هماهنگی با ماده 3 مقررات متحدالشکل ضمانتنامه‌ها قابل استناد است، معهذا از موارد امری قانون نیست؛ لذا طرفهای قرارداد می‌توانند برخلاف آن، شرط و رفتار نمایند بخصوص که در امور تجارتی و ضمانتنامه‌های بانکی علم به کم و کیف قرارداد اصلی (مقدار و اوصاف و شروط دین یا تعهد) ممکن است یکی از مبانی تعیین شرایط ضمانتنامه باشد. از این رو ضمانتنامه‌های بعضی از بانکهای خارجی و همچنین اسناد وثیقه، تاریخ سررسید ندارند بلکه به موجب تصریحی که در متن آنها به‌عمل می‌آید، تا زمانی که تعهدات کاملا و به‌درستی انجام گیرند، معتبر باقی می مانند اگر چه مدت مذکور طولانی تر از مدت مقرر در قرارداد اصلی باشد که ضمانتنامه به منظور حسن اجرای مفاد آن صادر شده است. بند 2 ماده 5 مذکور مقرر داشته است: «علی رغم مفاد ماده 4، در مورد ضمانتنامه های شرکت در مناقصه: الف، با قبول پیشنهاد مضمون عنه توسط ذینفع با واگذاردن قرارداد به او و یا با تسلیم ضمانتنامه حسن اجرای کار به‌وسیله مضمون عنه در صورتی که به این ترتیب در قرارداد پیش‌بینی شده یا هرگاه قرارداد امضاء نشده باشد ولی در شرایط مناقصه به این نحو مقرر گردیده باشد، در صورتی که به‌موجب قرارداد چنین ضمانتنامه‌ای از مضمون عنه خواسته نشده باشد، ضمانتنامه شرکت در مناقصه که از طرف او صادر شده است از درجه اعتبار ساقط می شود.