تشریفات شناسایی و اجرای احکام خارجی و آرای داوری در حقوق بین الملل خصوصی فرانسه

نویسنده : آندره هووه ؛ مترجم : اسکینی، ربیعا ؛

(‎50 صفحه – از 219 تا 268 )

خلاصه ماشینی: به عبارت بهتر، وقتی که دادگاه خارجی قانون معین شده توسط قاعده تعارض خودش را اجرا کرده و این قانون نیز همان قانونی باشد که یک دادگاه فرانسوی، در صورت رسیدگی به قضیه و با توجه به نظریه احاله، اجرا نماید، حقوق بین‌المللی خصوصی فرانسه دیگر صحبتی ندارد و بنابراین حکم خارجی می‌تواند در فرانسه مورد قبول قرار گیرد. 2. صلاحیت قانون اجرا شده توسط دادگاه خارجی در این رابطه تعداد نسبتا زیادی از کنوانسیونهای بین‌المللی از حقوق عام انعطاف بیشتری ندارند؛ چرا که به موجب آنها دادگاه باید بررسی کند که آیا«قانون اجرا شده نسبت به اختلاف از اجرای قواعد حل تعارض قوانین مورد قبول در کشور محل اجرای حکم به‌دست آمده است یا خیر؟». این چنین است مورد کنوانسیون بروکسل مورخ 1968 که ماده 2-27 آن اعلام می‌دارد: «در صورتی که در خواست تقدیمی به دادگاه به‌طور صحیح و بموقع به خوانده غایب ابلاغ واقعی یا قانونی نشده باشد تا او بتواند از خود دفاع کند» شناسایی یا اجرای حکم قابل قبول نخواهد بود. برای حل‌ این تعارض، لازم است بین کنوانسیونها تفکیک قائل شد: پاره‌ای از کنوانسیونهای بین‌المللی، به طور صریح، تعارض را با شناسایی حق انتخاب میان حقوق معاهداتی و حقوق عام حل می‌کنند؛ چیزی که اجاره می‌دهد اجرای حقوق نوع اول به نفع حقوق عام که نسبت به مؤثر بودن حکم خارجی مساعدتر است، نادیده گرفته شود.