انعقاد قراردادهای الکترونیکی بین المللی در جدیدترین کنوانسیون سازمان ملل متحد

نویسنده : Paul Przemyslaw Polanaki ؛ مترجم : کاویار، میرحسین ؛

(‎22 صفحه – از 313 تا 334 )

خلاصه ماشینی: 2-2-دامنهء شمول این کنوانسیون استفاده از ارتباطات الکترونیکی را در قراردادهای الکترونیکی بین‌ طرفهایی که مرکز تجارت آنها در کشورهای متفاوت با یکدیگر واقع شده باشد،تنظیم می‌کند. 4این شیوهء تنظیم،از کنوانسیون سازمان ملل متحد راجع به بیع بین‌المللی کالا (1980)گرفته شده است درصورتی قابل اعمال است که طرفین در کشورهای متعاهد واقع شده‌ باشند(یا رعایت قواعد حقوق بین‌الملل خصوصی،منتهی به اعمال قانون یکی از کشورهای‌ متعاهد گردد)؛لذا،کنوانسیون جدید ناظر بر دعوایی خواهد بود که تنها یکی از طرفین،در یکی از (3). بند(1)ماده 1 کنوانسیون سازمان ملل متحد راجع به قراردادهای بیع بین‌المللی کالا(1980)چنین مقرر می‌دارد:«این‌ کنوانسیون ناظر بر قراردادهای بیع کالا بین طرفهایی است که محل تجارت آنها در کشورهای متفاوت با یکدیگر واقع شده‌ باشد… بادقت در مواد مقدماتی،مبرهن است که‌ مقررات کنوانسیون جدید تنها در دعاوی تجارت الکترونیک بین‌المللی استفاده خواهد شد مشروط بر اینکه قوانین کشور متعاهد نسبت به قرارداد اصلی قابل اعمال باشد( a/60/17,para. عرف نشان می‌دهد که اکثر وب‌سایت‌های پیشرفته،بالأخص آنهایی که‌ تکنولوژی کارت خرید( shopping cart )را به خدمت گرفته‌اند،معمولا یک توصیف شفاف از مراحل لازم برای انعقاد قرارداد تهیه می‌کنند(این رویه در ماده 10 دستورالعمل تجارت الکترونیکی نیز اشاره شده است). این روش، نشان‌دهنده یک ابهام است زیرا زمان و مکان انعقاد باید توسط قانون ملی حاکم-که‌ به موجب قواعد حقوق بین‌الملل خصوصی کشور مقر دادگاه احراز می‌شود-تعیین گردد. ماده 15 قانون نمونهء آنسیترال دربارهء تجارت الکترونیکی مقرر می‌دارد: به‌عنوان یک اصل عملی،مرکز امور تجاری،مکانی را که اطلاعات،مخابره یا وصول‌ می‌شوند،تعیین می‌کند(بند«3»ماده 10)،حتی اگر سیستم اطلاعاتی پشتیبانی کننده،در مکانی دیگر[غیراز مرکز امور تجاری‌]واقع باشد.