نکاتی در آئین دادرسی بین المللی

نویسنده : اشترن ؛ مترجم : فیوضی، رضا ؛

(‎26 صفحه – از 209 تا 234 )

خلاصه ماشینی: عمر اصلاوی»در کتاب خود تحت عنوان لوایح و تغییرات آن در دادرسی بین‌المللی بحث از اصل مهمی می‌کند که بموجب آن قاضی حق ندارد در مورد مسائلی که در عداد خواسته‌های طرفین نیست اظهار نظر کند و در این مورد می‌گوید:یکی از اصولی که مورد تأیید رویه قضائی می‌باشد این است که قاضی مقید به خواسته‌های طرفین دعوی است و حق ندارد خارجی از موارد مشخصی که درباره آنها رأی او خواسته شده است، اتخاذ تصمیم نماید؛و الا نظر او باطل خواهد بود. در رأی تفسیری 27 نوامبر 1950 در دعوای «حق پناهندگی»، دیوان می‌گوید:«لامز است این اصل یاد آوری شود که دیوان وظیفه دارد در مورد خواسته طرفین اختلاف، وفق آنچه که در آخرین لایحه دفاعیشان به آن اشاره شده است، نظر دهد و از اخذ تصمیم در مواردی که داد خواست نسبت به آنها ساکت می‌باشد، خود داری کند. بطور کلی نظر بر این که قاضی یا داور بین‌المللی صرفا مقید به استدلالات طرفین نیست و حق دارد استدلالات حقوقی را که بر اساس آنها بتواند به تقاضاهای طرفین پاسخ دهد، رأسا انتخاب کند، مشروط بر اینکه از چهار چوب پیش بینی شده در ماده 38 اساسنامه دیوان بین‌المللی دادگستری و یا قرار داد داوری خارج نشود. viC,zollaD P} دیوان دائمی داد گستری بین‌المللی در قضیه«پرنس فن پلز» می‌گوید:«چون برای تشخیص اختلاف لازم است موضوع آن معین باشد و با توجه به اینکه بنابر ماده 40 اساسنامه دیوان، داد خواست باید متضمن مووضع اختلاف باشد، بنابراین، نتیجه گیریها ضمن اینکه مدلول داد خواست را روشن می‌کند، معذلک نباید از محدوده خواسته آن تجاوز نماید.