بیماری های روانی و بار اثبات در سیستم عدالت کیفری ایران

نویسنده : رحمدل، منصور ؛

(‎30 صفحه – از 5 تا 34 )

چکیده:
مجانین در سیستم حقوق کیفری ایران به عنوان یک قاعدهء کلی،همانند سیستم‌های‌ حقوق کیفری در کشورهای دیگر،از مسؤولیت کیفری مبرا هستند.قانونی مجازات عمومی‌ 1304(اصلاحی 1352)اشخاص بیمار را از نظر روانی به دو دسته تقسیم‌بندی کرده بود: کسانی که به‌طور کامل از مسؤولیت کیفری مبرا بودن و کسانی که از بیماری‌های روانی‌ خفیفی رنج می‌بردند و از مسؤولیت تخفیف‌یافته برخوردار بودند.اما مادهء 51 قانون مجازات‌ سلامی 1370 مقرر می‌دارد:«جنون به هر درجه‌ای که باشد رافع مسؤولیت کیفری است».در حالی است که برخی افراد از بیماری‌های روانی خاصی رنج می‌برند بدون این‌که از نظر پزشکی و روانپزشکی دیوانه تلقی شوند.همچنین برخی از مجرمین در حین ارتکاب جرم‌ عاقل بوده،ولی بعدا دچار جنون می‌شوند.این مقاله،ضمن بررسی وضعیت جنون از دیدگاه‌ قوانین کیفری فعلی ایران،این موضوع را مورد بررسی قرار می‌دهد که آیا متهم که مدعی‌ جنون می‌باشد باید ادعای خود را اثبات کند یا دادستان باید فقدان جنون را ثابت نماید.